Bon dia, Daar waren we weer. Iets korter tussen de blogs zoals gehoopt in de vorige is helaas niet gelukt. Inmiddels zijn we weer ruim twee maanden verder. Inmiddels is het ook al weer 8 augustus geweest, dat betekent dat ik hier al weer een jaar ben. De tijd vliegt voorbij en er is alweer veel gebeurd! Ik was gebleven bij mijn tripje naar Nederland. Daarna kwam, zoals verwacht, een drukke periode. Met nog een maand op de klok tot aan de zomervakantie was het erg druk op werk. De toetsen moesten gemaakt worden, geanalyseerd worden en de methodes werden er nog even doorheen gewerkt. Verder moesten er rapporten geschreven en gesprekken gevoerd worden. Met dat alles in een flink tempo de laatste weken ("sorry lieve jongens en meisjes, nog heel even volhouden & dan is het vakantie!") probeerde ik de klas maar daarmee ook mezelf nog even te motiveren. De laatste week hadden we gelukkig om gezellig het jaar af te ronden. We maakten met de hele klas een libdub (zie hieronder, erg geslaagd!), we gingen picknicken met kleedjes in het park, lunchten samen met Kentucky Fried Chicken (gezonde school kennen ze hier niet, dus dat kon gewoon!), speelden we spelletjes en ruimden we tussendoor op. Het jaar is echt voorbij gevlogen en ik ben heel dankbaar voor de fantastische kids in de klas dit jaar. Ik heb er erg van genoten.
Verder hadden we nog een wenuurtje met onze nieuwe groep, zo op het eerste oog ook een gezellige club kids. Het zijn er vooralsnog 20 (al komen er daar het eerste halfjaar vaak nog wel een paar bij), dus ik heb ook niet te klagen met de groepsgrootte. Volgend jaar krijg ik weer een groep 5, dus ik heb dit jaar goed kunnen oefenen. Het zal wel een beetje gaan veranderen, want volgend jaar zijn er twee groepen 5 op onze school. De andere groep 5 gaat les krijgen van een andere Nederlandse juf, die ook sinds deze week op het eiland is. We hebben al even afgesproken; een gezellige meid, dus dat komt goed. Volgend jaar heb ik dus een parallel collega, benieuwd hoe dat gaat zijn! Verder krijg ik ook een andere onderwijsassistent, dus ook daar ben ik benieuwd naar. Maar eerst, op vrijdag 7 juli, kreeg ik lekker zomervakantie!
Wat betreft Coen, die zat in mijn vorige blog nog met zijn eindscriptie van zijn master tot specialisatie Sportfysiotherapie en in zijn contract onderhandelingen. Wat betreft die scriptie, daar gaan we het maar niet te lang over hebben. Ondanks megahard bikkelen en nachtwerk, bleek de schade en de bijbehorende chaos die ontstaan was vorig jaar bij de HU helaas niet meer in te halen. Coen heeft nu dus al zijn studiepunten behaald, op zijn onderzoek na. Zuur en ook wel pijnlijk, maar een herkansing met de verkregen feedback ging waarschijnlijk ook geen oplossing bieden. Daarnaast is het vertrouwen in de HU onderhand ook een beetje verdwenen, dus daar gaat vooralsnog even een punt achter. Hoewel, een punt, er ligt inmiddels een klacht bij de klachtencommissie en wie weet komt er nog een moment van overstappen naar een andere school, waar het wel gaat lukken, maar voor nu is het even prima. Dat onderzoek doen gaat het verschil toch niet maken in het behandelen als fysiotherapeut op Bonaire en Coen is er voor nu wel even klaar mee. Wel is er inmiddels een nieuw jaarcontract getekend en mag hij gelukkig dus op Bonaire blijven. Wat wel een beetje jammer is, is dat door zijn eerdere manager en door burgerzaken een fout is gemaakt, waardoor hij nog steeds geen sedula heeft kunnen krijgen. Althans, geen sedula, die heeft hij welgeteld een halve dag gehad. Toen kwam hij er thuis achter dat zijn sedula een geldigheidsdatum had van eergisteren. Omdat zijn werkgeversverklaring op dat moment nog niet binnen was voor zijn nieuwe contract, moet dit eerst weer naar de IND en burgerzaken, voor hij die weer kan ophalen. Dit grapje gaat dus nog wel even (lees: minimaal een paar maanden) duren. Naast dat het fijn is dat Coen inmiddels een jaarcontract heeft tot de volgende zomer (net als ik), is hij ook langzamerhand zelf wat dingen aan het opzetten op Bonaire. Coen zou Coen niet zijn als hij niet met een vlotte babbel allerlei praatjes zou maken en via via bij de juiste contacten uit zou komen. Zo liggen er inmiddels lijntjes bij de crossfit, athletiek, beachtennis, duikscholen, politie, marechaussee en een andere gestarte sportschool, waar ook vraag of ruimte is voor Coens expertise. Inmiddels is het logo gemaakt (dat is dan weer meer mijn ding), shirtjes bedrukt en klust Coen, in zijn vrije momenten buiten zijn jaarcontract, als zelfstandige bij door de inmiddels aardig goed lopende mond-op-mond reclame en her en der wat samenwerkingsdealtjes. Met als toekomstig plan dat die activiteiten hopelijk op den duur full time zijn brood gaan worden. Maar als ik van een afstandje zie hoe hij dat doet en daar mee bezig is, dan heb ik (en hij zelf gelukkig ook) daar wel vertrouwen in! Verder bevalt het ons nog steeds heel goed op Bonaire. Omdat Coens collega's in de zomer veelal naar Nederland gaan en hij deze uren graag wil overnemen omdat hij nog niet aan de 40 uur per week zit, hadden we aanvankelijk niet zulke grote vakantieplannen. Uiteindelijk besloten we om een midweekje Curacao te doen: waarom ook niet! Het vliegtuig was niet veel groter dan een koekblik en met twee zuchten waren we opgestegen en ook weer geland. Eenmaal daar haalde een vriend van een patient van Coen (ja, volg je het nog? Iets met een vlotte babbel zei ik toch?) ons op en bracht ons naar ons hotel/onze auto. Vanuit daar hebben we heerlijk een paar dagen gerelaxt met z'n 2en en genoten van het even zijn in een andere omgeving. Maargoed, Bonaire, Curacao, het blijft natuurlijk een grote Nederlandse mierenhoop. En waar we op Bonaire regelmatig BN'ers spotten; dat deden we ook op Curacao. Zo stonden we gezellig in de rij in de supermarkt met het dochtertje (op de arm) van Danny Vera te kletsen. Hieronder een korte compilatie van deze paar dagen heel weinig doen op Curacao! Over BN' ers gesproken: mocht je toevallig Rooijakkers over de vloer kijken/hebben gekeken: in de achtergrond vlak voor het einde, op het strand, kun je mij spotten! Moment of fame op de nationale televisie hoor.
(Zoek mij ^ ) Na Curacao is Coen weer aan het werk gegaan. Een aantal bekenden verlieten het eiland definitief, een aantal ook voor vakantie en verder is er ook zomerstop bij bijvoorbeeld de beachtennis (nog wel een leuk toernooitje: zie hieronder!) Rustige weken dus, zou je denken. Maar dat viel wel mee, want er was ontzettend veel te regelen.. Hou je vast voor een lang verhaal..
Sinds dat ook Coen hier een aantal maanden was en het hem hier ook goed beviel, zijn we ons langzaam gaan verdiepen in koopwoningen. Nu huren we een appartementje wat verder prima bevalt maar wel duur is. Maar met onze beide salarissen en het feit dat Coen geen pensioen opbouwt, was investeren in een koopwoning nog niet zo’n slecht idee. Als het natuurlijk haalbaar was, want in Nederland was dat het eerder nog niet bepaald. Uiteindelijk hebben we daarom een beetje rondgekeken naar de mogelijkheden. Tot ons oog viel op, hoe kan het ook anders: Frisian Village. Een project van een (Friese) projectontwikkelaar, met nieuwbouw woningen. Vier (eventueel later vijf) twee-onder-een-kap blokken, in een doodlopende straat. In een opwelling en zonder al te veel voorbereiding, besloten we eens contact op te nemen met de makelaar. Een vriendelijke gast, die toevallig zelf ook een huis van hetzelfde project net aangekocht had, besprak met ons de woning en raadde ons aan om een hypotheekadviseur in te schakelen. Met een e-mailadres en een hoop enthousiasme liepen we daar na een halfuurtje weer de deur uit. Zou dit misschien een optie zijn?! Niet veel later konden we terecht bij de hypotheekadviseur die met ons de opties en mogelijkheden besprak. Coen had op dit moment nog geen contractverlenging, dus werd een hypotheekaanvraag doen misschien toch wat lastig. Uiteindelijk bleek het financieel mogelijk te moeten zijn zonder al te veel problemen en kregen we een aanbod van een lokale bank voor een hypotheek. Dat de hypotheekrentes hier op Bonaire helaas een stuk hoger liggen (ongeveer 5-5,5%) dan in Nederland, moesten we dan wel voor lief nemen. Met dit aanbod op zak, besloten we het voorlopig koopcontract te tekenen en een aanbetaling te doen, begin juni. Daarna ging een periode van 8 weken in om te bekijken of we de financiering helemaal rond konden krijgen, zo niet dan konden we nog terug. Na die 8 weken zouden we dan niet meer boetevrij onder de verkoop uit komen.
Nou ja, een aanbod van de bank lag er dus al, maar: voor een hypotheek heb je hier verplicht ten alle tijden een overlijdensrisicoverzekering op beide levens nodig. Prima, dachten wij, dat komt wel goed. En daar begon de ellende.. Onze hypotheekadviseur had offertes opgevraagd bij twee verzekeraars, waarbij er eentje duidelijk goedkoper was dan de ander. Dat werd dus onze aanvraag! Hiervoor moesten we beide een pak papier van een bladzijde of 15 aan vragen beantwoorden over praktisch alles wat je als mens kan mankeren. En daar bleef het niet bij: een bloedonderzoek en een urinetest (we zijn zelfs getest op AIDS) konden ook niet ontbreken. Met deze papieren en de testresultaten op zak, konden we vervolgens naar de keuringsarts (toevallig een collega van Coen!) van de desbetreffende verzekering, die ons medisch zou keuren. Ook daar werd er weer een stapel papier gepakt en ook hier werden we van boven tot onder door de mangel gehaald. Ogen, oren, zicht, enkels, bloeddruk, buik, anus (geen grapje!); niets werd overgeslagen. Er werd zelfs een lichte scoliose in mijn rug opgemerkt en op het formulier geschreven.
De documenten werden opgestuurd naar de medisch specialist op Curacao en toen was het afwachten. Even later kregen we een mail met de vraag of wij een machtigingsformulier wilden opsturen, waarin wij de verzekeraar machtigen om info op te vragen bij de huisarts. Aangezien met al deze resultaten AVG hier blijkbaar niet zo bestaat, hebben we er toch maar een telefoontje aan gewaagd welke informatie ze dan precies wilden hebben of dat ze ons hele medisch dossier wilden gaan halen. Nee, het hele medisch dossier was niet nodig, maar een machtiging wel. En waarvoor? Nou, dat wisten ze nog niet precies, want ze hadden nog niet naar onze documenten gekeken. Er moest dus gemachtigd worden, zonder dat we wisten waarvoor en waarom, voor het geval dat ze iets wilden gaan opvragen..
Maar ja, wat dat betreft sta je dus gewoon schaak mat, want doe je het niet, dan kan je wel naar je premievoorstel fluiten. Dus ingevuld en opgestuurd en maar weer wachten.
Tot we een mailtje kregen met de vraag of wij de huisarts wilden aansporen om te reageren. Blijkbaar had de verzekeraar dus toch info opgevraagd bij de arts op Bonaire. We wonen hier natuurlijk nog niet zo lang, dus dat deze arts geen informatie had, was natuurlijk te verwachten. Wij waren echter nog steeds niet op de hoogte welke informatie er dan nodig was. Dus dat zijn we zelf maar gaan checken. Zaken van 10 – 15 jaar geleden en ook de behandeling van mijn vorige week gediagnosticeerde scoliose moesten door de huisarts beschreven worden. Wat een grap. Uiteindelijk hebben we via de keuringsarts hier, telefoontjes met de verzekeraar, de medisch specialist en mailtje van de huisarts in Nederland weken lopen bellen en mailen, voor we hier lekker uit kwamen. Het resultaat? Of we toch nog even een extra urineonderzoek wilden doen. Joost mag weten waarvoor, maar hadden we wederom echt een keuze?
Ondertussen vlogen die 8 weken aardig voorbij en leek het ons verstandig om op een tweede paard te gaan wedden. De duurdere verzekeraar werd dus ook aangeschreven en omdat we alle formulieren, testen en dergelijke al eens doorlopen hadden, leek ons dat een simpel kunstje. Maar nee hoor. Zij werken met een andere keuringsarts, dus moest het hele proces opnieuw. Een hele bijzondere arts ook, kon er ook nog wel bij. Daarnaast vonden zij het niet eerlijk dat de eerste verzekeraar onze bloedonderzoeken betaald had, dus dat moesten we nog maar eens overdoen op hun kosten. Wat een werkverschaffing.. Een urinetest was hier dan überhaupt niet nodig. Volgen jullie het nog?
Na het bloedonderzoek bleken ze overigens bij het halen van de resultaten een vinkje op de achterkant van het blad te hebben gemist, dus waren de resultaten niet compleet. Hoe is het mogelijk. Gelukkig konden ze met ons materiaal dat alsnog doen, maar dan moesten we weer een dag langer wachten. Vervolgens, bij het meenemen van de kopietjes bij de keuringsarts, bleek hun kopieerapparaat niet de hele bladzijdes volledig te scannen, dus na het wegbrengen van de formulieren had ik de volgende dag een mail dat de kopietjes niet goed waren. Aangezien we inmiddels weten dat wachten tot een ander iets oplost erg lang duurt, hebben we uiteindelijk zelf maar papieren gehaald, gescand en naar de juiste partij gebracht. Daar heb ik vervolgens nog een tutorial ‘scannen met je telefoon’ mogen geven aan de medewerkers daar.
Met deze tweede verzekeraar zaten we weer in het gehele proces van voor af aan en werd die acht weken termijn erg stressvol. Daarom besloten we uitstel aan te vragen bij de makelaar, toch best een onvoorziene omstandigheid dit. Gelukkig konden we twee weken meer krijgen. De afgelopen weken stonden dus in het teken van druk zetten en continu bellen en mailen hoe de zaken er voor stonden bij beide partijen.
Gelukkig kregen we dan afgelopen week eindelijk het verlossende woord: de eerste verzekeraar heeft ons ‘medisch geaccepteerd’, dus we hebben een premievoorstel! Wel moeten we meer betalen omdat Coen fysiotherapeut is, blijkbaar heb je dan grotere kans op arbeidsongeschiktheid?! Volgens onze verzekeraar wel. Oh, en als Coen’s slechte oog, waarmee hij nog 5% ziet, er voor gaat zorgen dat hij in de toekomst arbeidsongeschikt raakt (hoe dan?), dan moet hij premie blijven betalen in plaats van dat hij vrijstelling vanwege arbeidsongeschiktheid krijgt. Nou, vooruit dan maar..
Met deze grote horde nu achter ons (nouja, bijna achter ons, want de brief die we kregen gaf aan dat het aanbod tot januari 2023 geldig is, dus we zijn nog steeds aan het mailen!), wordt het allemaal een stuk serieuzer. Voor de hypotheek hebben we nog een bouwverzekering nodig, maar die wordt geregeld door de projectontwikkelaar. Na de bouwverzekering moeten we zelf een brandverzekering aansluiten, maar dat moet ook wel lukken. De felicitaties (en de factuur) van de hypotheekadviseur is inmiddels binnen, dus als hij vindt dat hij een hypotheek heeft verkocht, dan kunnen wij er wel vanuit gaan dat wij een hypotheek hebben gekregen! De officiële aktepassering is gepland op 26 oktober. We hebben er voor gekozen deze wat vooruit te schuiven in samenspraak met de makelaar, omdat dat voor ons dat eerder hypotheek betalen scheelt en ze toch eerst twee andere blokken aan het afbouwen zijn, nog niet de onze. De hoop is dat ze in december al klaar zijn aangezien ze voorlopen op schema, maar wij houden een slag om de arm. In ons contract staat de oplevering op 1 april 2024 (ze hebben uitloop van 2 maanden voor onvoorziene omstandigheden, dus uiterlijk 1 juni 2024). Het zou dus mooi zijn als we rond januari/februari in ons huis kunnen. Afwachten dus! Hieronder even een filmpje van het project Frisian Village. De cirkel is voor mij rond hoor jongens! Het moet dus nog gebouwd worden, dus de echte foto’s komen nog. Op dit moment is er op de plek van ons huis nog niet veel meer dan een fundering en de beneden muren, maar we rijden er regelmatig langs om te kijken, dus binnenkort vast wel updates.
*voor de duidelijkheid: dit is nog niet ons huis, maar het blok naast ons huis. Die is qua bouw al een stuk verder, maar eigenlijk identiek, dus we kunnen wel kijken hoe het zal gaan worden. Vandaar dus dat we de afgelopen periode bezig waren met een hoop. Ook de gesprekken over de boot en wiens aansprakelijkheid dat is (inclusief gesprekken met advocaat) spelen ook nog. Behalve dat, gaat verder alles hier lekker zijn gangetje. Voor nu genieten we nog even van het weekend, zo nog even duiken en verder lekker relaxen. Coen doet tot aan september nog vervangingen voor een collega en vanaf maandag ga ik weer op school beginnen met voorbereidingen. Vanaf 21 augustus beginnen de kinderen weer en mag ik ook weer echt aan de bak. We hebben de komende tijd ook weer wat bezoek/ vakantiegangers uit Nederland; zo komen er vrienden van Coen, is mijn oude schooljuf van groep 8 (en oud-collega van mama) hier ook op vakantie en begin september komt familie Freriks ons opzoeken. Erg gezellig! Knap als je het de hele blog hebt volgehouden! Voor jullie ook nog een fijne zondag en hopelijk weer tot snel! Liefs, Coen & Wyke PS. Mijn fotoshoot foto's van school zijn inmiddels ook binnen. Alsof ik geen leerkracht, maar een model ben, vind je niet? *Gooit het haar nog even naar achter: ayoooo!
Commentaires