Bon dia, felis wikènt allemaal!
Weer even een update vanaf het wisselvallige, maar wel heerlijk warme Bonaire (ik heb zo het vermoeden dat dat in Nederland een beetje een ander verhaal is..). Maar goed, ook hier zit niet altijd alles mee. Om eerlijk te zijn vroeg ik me af of zo’n blog bijhouden nog wel interessant is na een tijdje, omdat als je eenmaal een beetje gewend bent en veel dezelfde dingen gaat doen het misschien ook wel saai wordt om te lezen. Toch heb ik het idee nog wel van alles te vertellen te hebben, dus bij deze weer een nieuwe blog inclusief cryptische titel!
Zondag 27 november heb ik na het schrijven van mijn blog nog even gezellig gebeld met de familie Croes (is die AirFryer nu al gekocht, of ligt ie onder de kerstboom?!). Daarna heb ik mijn strandtas gepakt en ben ik naar The Beach (een tentje met gratis ligbedjes en toegang tot zee) gereden. Daar heb ik Sophia ontmoet, een Britse, die samen met haar vriend ook tijdelijk op Bonaire is. Het was erg gezellig en toen ik later een berichtje kreeg van Anouk of ik nog plannen had om naar Jibe te komen, besloten Sophia en ik daar nog even naartoe te gaan. Bij Jibe is het zondagavond erg gezellig, veel leuke lampjes en een dj, waar je letterlijk kan dansen met je voeten in het water. Leuk sfeertje, alleen jammer dat er nog een buitje over ons heen kwam en dat het stikt van de muggen de laatste tijd. Daarna heb ik Sophia naar huis gebracht en ben ik lekker na een frisse douche naar bed gegaan.
Op maandag begon de werkweek weer. Gelukkig hadden we weer wat minder zieken, maar het was een gekke week want vrijdag was er een onderwijsdag (dus vrije dag voor de kinderen) en donderdag kwam sinterklaas (en hadden we zwemles), dus waren er eigenlijk maar drie onderwijsdagen over. Weken vliegen zo wel echt voorbij! Ik stond alleen zelf wel op met een ontstoken oog, meestal een teken dat mijn weerstand niet meer zo top is, dus hoopte dat het daarbij zou blijven!
Maandagmiddag ben ik samen met Anneke nog weggeweest, want ik had een ademautomaat voor het duiken op het oog. Met wat behulp van Anneke haar onderhandelen kreeg ik daar ook nog wat lood en een bak bij, zodat ik het makkelijk mee kan nemen in de auto, echt top! Thuis dronk ik nog wat met Kasper en Paula buiten en ging ik op tijd naar bed.
Op dinsdag hadden we een teamvergadering na werk, waarbij een deel gedaan werd door de pastoor. Ik was gelukkig zo slim om nakijkwerk mee te nemen naar het lokaal, want alles ging weer in het papiaments. Nu is het niet dat ik niet wil luisteren, maar als ik er niets van begrijp dan ben ik in elk geval blij dat ik in die tijd iets nuttigs kan doen. Daarna ging het gelukkig wel in het Nederlands en kon ik het wel volgen. Na de vergadering had ik met Sophia en Anouk afgesproken om samen Engeland – Wales te kijken aangezien die wedstrijd gelukkig wel na werktijd viel! Na de wedstrijd dronken we nog wat bij Karel’s, want er stond een cruiseschip op punt van vertrekken en daar hadden we mooi uitzicht op zo. We sloten af met pizza eten bij Rumba en na Sophia te hebben afgezet reed ik vervolgens naar huis om rechtstreeks mijn bed in te gaan.
Woensdag ben ik na school een ijskoffie gaan halen met Anneke, ook toen hebben we weer even met uitzicht op het cruiseschip even bijgekletst. Daarna ben ik met haar meegeweest naar aquafit, die les geven ze in een van de resorts hier op het eiland en ik was best benieuwd. Ik vond het leuk om te doen en het was ook erg gezellig. Daarna ben ik thuis onder de douche gestapt en at ik mee met Kasper en Paula die een pokebowl hadden gemaakt. Ideaal!
Donderdag was op school een intense dag. Van 8 tot 9 was sinterklaas op school. De kinderen vonden het heel leuk, maar het duurde wel lang. Alles was buiten (en dit keer was het wel mooi weer, dus vrij warm) en ook alles ging weer in het papiaments. Gezien ongeveer een kwart van mijn klas geen papiaments spreekt/verstaat (Nederlandse en Spaanse kinderen), was het moeilijk om een uur lang iedereens aandacht te houden in de volle zon. Vervolgens mochten de leerkrachten wel nog met Sinterklaas op de foto, maar hadden ze geen tijd meer om met alle klassen op de foto te gaan, tot grote teleurstelling van mijn klas. Wat er daarna gebeurde maakte me meteen 10 jaar ouder.. Een poos geleden was namelijk een bericht uitgegaan naar ouders een cadeautje voor hun kind in te leveren op school, zodat die tijdens sinterklaas in de klas uitgepakt konden worden. Toen wij in de klas kwamen hadden we geen cadeautjes gehad (ze waren even onze klas vergeten, kan gebeuren!). Wel was ik er vanuit gegaan dat er even gecontroleerd was dat iedereen iets had, of dat dit anders gecommuniceerd was met mij. Wellicht wat te naïef.. Omdat wij na de pauze meteen zwemles hadden, wilde ik de cadeautjes al voor die tijd gaan uitpakken, maar bij het uitdelen bleek dat er voor drie kinderen iets miste. Drama natuurlijk. Twee van de drie kinderen hun cadeaus bleken na enige stress verdwenen in een verkeerde zak en moesten dus in een andere klas liggen. Het derde kind diens ouders hadden niets ingeleverd.. Gelukkig werd er door school wel iets geregeld, maar dat was nog onderweg (dat cadeautje werd pas geregeld nadat de zakken over de klassen verdeeld waren). Met een hoop gesus en geduld van de kinderen had uiteindelijk toch iedereen een cadeautje (gelukkig al voor de zwemles!) en besloten we alles pas na de zwemles uit te pakken. Eind goed, al goed, maar wat een stress! Wijze les; volgende keer eerst zelf checken! Dit gebeurt mij niet nog eens. Na de zwemles was het dus tijd om uit te pakken en hadden we nog even tijd om er mee te spelen. En toen zat de lesweek er weer op, want vrijdag was het onderwijsdag.
Waar ik bij onderwijsdag meer dacht aan een studiedag, bleek het meer bedoeld als inspiratiedag. Je kon je inschrijven voor verschillende workshops die niet echt gericht waren op het onderwijs, maar meer op culturele en creatieve activiteiten. Omdat het een gewone werkdag was, waren we verplicht half 8 aanwezig te zijn. En hier komt dan toch een hoop frustratie van de punctuele, zinvol inzetten van tijd – mentaliteit vanuit Nederland weer opborrelen. Om vijf over 8 begon er iemand met spreken, maar dat was ook met name om het te rekken tot de eerste workshop om half 9. Eigenlijk hadden we dus gewoon 45 minuten later kunnen komen. De eerste workshop die ik volgde was trouwens salsa, die overigens wel erg leuk was! Na een uurtje bezig zijn hadden we meteen weer een halfuur pauze, om vervolgens om 10 uur aan de volgende workshop te beginnen. Ik had tekenen, we gingen aan de slag met houtskool. Leuk om te doen, maar niet erg bijzonder. Om 11 uur was dit ook afgelopen. Duidelijk was dat de onderwijsdag zo lang moest duren als dat wij ook betaald kregen, op vrijdagen is dit tot kwart over 1. Daarna was er dus weer een spreker en vervolgens moesten alle groepen die iets gedaan hadden dit gaan presenteren (dus vooral dans, drama, etc.) Gelukkig waren er genoeg gegadigden van de salsagroepjes, maar dit duurde allemaal ontzettend lang (en was ook niet heel erg nuttig). Vervolgens werd er nog lunch uitgedeeld en was de bedoeling dat die gezamenlijk gegeten werd, maar veel mensen hadden het wel gezien en gingen richting huis. En dat herkende ik ook wel, dus uiteindelijk reed ik met Jackeline mee die me even naar huis bracht. Zij was al zo slim geweest om een handdoek en bikini mee te nemen naar werk, dus na een ijskoffie en wat kletsen namen we spullen mee richting The Beach en zijn we daar gaan relaxen. Ideale vrijdagmiddag! Even later was ook Anouk van de partij. Toen Jackeline vertrok heb ik Kasper en Paula gebeld of ze zin hadden om nog een drankje met mij en Anouk te doen. We bestelden (overheerlijke!) sangria’s en het was ontzettend gezellig. Wel was ik blij dat ik niet meer naar huis hoefde te rijden en Kasper dat deed, want dat was geen overbodige luxe. Eenmaal thuis ben ik vrijwel meteen mijn bed in gegaan.
Op zaterdag was het matchday. Ik ging met Paula eerst nog even naar de zaterdagochtend markt om te kijken of er misschien nog schoentjes of een wetsuit waren voor mijn duikuitrusting, maar zonder succes. Daarna zochten we een plekje vanaf waar ik met Sophia en Anouk de wedstrijd van Nederland zouden kunnen kijken en deden ik en Paula daar meteen even een drankje. Kasper kwam Paula even later ophalen en Sophia en Anouk sloten aan voor de wedstrijd. We hadden goede plekken en voor ons zat een Amerikaanse mevrouw die niet blij was met het verlies van USA maar wel het oranjefeestje helemaal prachtig vond. Na de wedstrijd ben ik met Sophia gaan lunchen. Daarna zijn we beide ieder kort naar huis gegaan en rond half 6 heb ik Sophia weer opgehaald, omdat Anouk saxofoon moest spelen op de kerstmarkt en we daar een kijkje zouden nemen. Heel gek om met deze temperaturen over een kerstmarkt te lopen, maar het was wel heel gezellig. De eerste oliebol is ook binnen! We zijn daar nog wat langer blijven hangen en vervolgens ben ik lekker naar huis gegaan, prima dagje zo!
Op zondagochtend had ik afgesproken met Anneke en Nicole om te gaan duiken en mijn nieuwe spullen te testen. Het ging niet helemaal soepeltjes deze ochtend; de een had een fles die lekte, de ander een verkeerde aansluiting van de fles. Uiteindelijk konden we na een fleswissel te water en toen liep het bij mij nog niet zo soepeltjes. Ik moest erg wennen aan de spullen, mijn loodverdeling was nog niet helemaal in orde en ik bleek ook te weinig mee te hebben waardoor ik op een gegeven moment moeilijk onder water kon blijven. Maargoed, hier leer je ook weer van. We zagen wel twee keer een frogfish, dus dat was wel tof!
Na de duik was het tijd voor een douche en een bezoekje aan Little Havana, want het was matchday voor Engeland en die gingen we natuurlijk ook met Sophia kijken. Eenmaal daar word ik op een gegeven moment gebeld door Kasper “Eh ja, we hebben nieuws! Een soort van goed nieuws denk ik, maar misschien ook wel niet..” Wat bleek nu? Zij waren een rondje wezen wandelen in de buurt van ons huis en hadden daar ineens mijn scooter zien liggen tussen de cactussen! Clyde (naam van de scooter) is back! Het enige wat weg was, was het kettingslot en het sleutelslot, verder zat alles er nog aan. En ze hebben de buddy hardhandig opengetrokken, dus die was ook kapot, maar mijn verzekeringspapieren lagen er nog naast. Helaas heeft de scooter wel weken in de nattigheid gelegen met alle regen die de afgelopen tijd gevallen is, dus kregen ze hem niet aan de praat. Wel heel bijzonder allemaal, je vraagt je af wat nu precies de bedoeling was van deze vreemde actie..
Na dat telefoontje ben ik met Anouk, Sophia en Richard (Sophia’s vriend die ook was komen kijken) naar de Panda Bar gegaan. Nog nooit geweest, maar hier hebben we een paar potjes pool gespeeld. Niet dat ik (laat ik voor mezelf spreken) dat zo goed kon, maar het was wel gezellig. Verder raakten we aan de praat met een groep jongens uit Venezuela die hier werkten en net naar Nederland waren geweest. Ze vertelden over de Efteling, fietsen en de kou, echt heel grappig. Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Daar heb ik nog even met Paula gekletst over de scooter en toen was het wel bedtijd.
Maandag werd ik wakker en voelde ik me niet erg fit. Ik had veel spierpijn en werd een beetje verkouden. Kasper voelde zich ook al een paar dagen niet lekker dus misschien hing er iets in de lucht. Ik ben na werk boodschappen gaan doen en daarna lekker op tijd mijn bed in gegaan.
Dinsdag werd het helaas niet heel veel beter. Enorm verkouden en nog steeds een ziek gevoel. Na werk had ik nog een bouwvergadering en vanuit daar ben ik ook gauw weer naar huis gegaan om mijn bed in te kruipen. Tot ik een appje kreeg van Kasper; hij had corona, misschien moest ik ook maar eens testen. Ik heb meteen ook maar een zelftest gepakt en die was ook overduidelijk: ik had ook corona.
C is back dus.. Meteen de directeur op de hoogte gesteld en ik zou de volgende ochtend naar het hoofdkantoor bellen voor vervolgstappen. En vanaf toen heb ik weinig bijzonders meer te melden. Ik lig al sinds woensdag in bed met verkoudheid, hoesten, spierpijn, hoofdpijn en koortsig zijn. Ook mijn geur en smaak waren even helemaal verdwenen, inmiddels niet meer zo erg gelukkig. Op dit moment is het voornamelijk nog hoofdpijn en futloos zijn. Maar ook een vreemde vorm van verkouden zijn, ik heb continu het gevoel dat er water in mijn neus zit, dat vervelende geprik, superirritant. Gelukkig had Paula niets en heeft die mijn boodschappenlijstje voor de komende dagen kunnen halen, zo redde ik me wel eventjes. Hopelijk ben ik snel weer topfit, want dit begint ook wel een beetje saai te worden.
Dat was weer de update vanaf hier! Nog twee weken en dan is het kerstvakantie, daar kijk ik echt naar uit. Tot de volgende blog maar weer!
コメント