Bon tardi Nederland! Het is weer even geleden, maar daar was ik weer. De persoonlijke Bonaireaanse Libelle, of de Vriendin, met een update over het leven op Bonaire. De laatste update was nog in mijn zomervakantie, en dat is al wel even geleden. Qua weer valt dat verschil hier waarschijnlijk iets minder op dan bij jullie, maar toen was ik nog volledig in onduidelijkheid over hoe het komende schooljaar eruit zou zien. Inmiddels niet meer! De eerste week stond in het teken van kennismaken en de klas voorbereiden op de nieuwe groep. Zoals ik al zei heb ik dit jaar een parallel collega; er zijn dit jaar twee groepen 5. Mijn vers uit Nederland gekomen collega, Nienke, en ik kunnen dit jaar dus iets meer de handen ineen slaan, ook wel heel fijn! Ook hebben we samen een onderwijsassistent met wie de communicatie ook erg soepel verloopt, dus dat is top. Even een paar foto's van mijn klasje:
Na de voorbereidingen konden we starten! Ik heb een klasje van inmiddels 21 kids (and counting?!). Een hele andere groep dan vorig jaar, maar toch ook weer heel gezellig. Vrolijke, enthousiaste en veel aanwezige kinderen, waarbij ik de eerste weken dus ook meteen weer flink aan de bak moest. Regels, afspraken, verwachtingen en misschien nog wel het belangrijkst: groepsvorming. Het was met ups en downs, maar we beginnen steeds meer aan elkaar te wennen, dus ik mag niet klagen. Wel wat meer 'zorg' in de groep dan vorig jaar, maar dat is tegelijkertijd een mooie uitdaging. Moet goed komen! Wat betreft werken met mijn nieuwe collega Nienke; dat gaat ook heel soepel. We kunnen het goed vinden en zijn ook buiten het werk regelmatig samen op pad. Zo'n eiland is natuurlijk relatief klein, dus waar je in Nederland werk en privé vaak meer gescheiden houdt, loopt dat hier regelmatig door elkaar heen. Via werk doe je vaak juist weer mensen op, en ik moet in mijn vrije tijd ook niet gek opkijken als ik liggend op mijn strandbedje ineens 'Hey juf!' hoor. Dat hoort er dus wel een beetje bij.
Wat betreft school; de eerste periode zit erop, die hebben we gezellig (en lekker) afgesloten! Wij hebben afgelopen 6 oktober Regattavakantie gekregen. Vooralsnog stond veel in het teken van kennis maken, elkaar leren kennen, wennen aan de nieuwe groep/ nieuwe juf/ nieuwe afspraken, opstarten met de lessen en de eerste resultaten verzamelen. Na de Regatta gaat het een stukje drukker worden, zo staan dan de eerste gesprekken gepland. Sowieso is de periode tot de kerst behoorlijk lang voor onderwijsbegrippen, dus we gaan het zien!
Genoeg over werk, in deze periode was er nog genoeg anders gaande. Bjorn en Ilona (vrienden van Coen) kwamen ons opzoeken. Zij hebben lekker vakantie gevierd en Coen en ik zijn tussen de (werk)bedrijven door een aantal keer met ze weggeweest, zoals een BBQ op het strand. Erg leuk!
Ook hadden we begin september bezoek van de familie Freriks. Ontzettend leuk om iedereen weer te zien en ook te laten zien waar wij nu zitten en hoe ons leven er hier uit ziet. We hebben er een lekker toeristische week van gemaakt. Voordeel: het was Dia di Boneiru op woensdag, dus dat was nog een extra vrije dag! Zo hebben we gesnorkeld met schildpadden, lekker gegeten en gedronken, gerelaxt bij een resort, ijsjes gehaald, gedanst tijdens de festiviteiten en de ezeltjes bezocht. Verder is er op mijn werkdag nog een boot gehuurd naar Klein Bonaire en wake-boarden en als klap op de vuurpijl hadden kinderen een uitje geregeld voor de hele fam ter gelegenheid van het 35 jarig huwelijksjubileum van Rob en Marga. Coens oude manager (en inmiddels vriendin op het eiland) en haar man hebben een hele mooie zeilboot waarop we mee mochten. Zeilen, hapjes, drankjes, aanleggen bij 1000 steps om nog meer schildpadden te zien en afsluiten met BBQ tijdens zonsondergang op de boot: beter kon het niet. Hoewel; plotseling bedachten we ons dat het weer een aantal dagen na volle maan was en er weer ostracods te zien waren. Dus hup, halfuurtje na de zonsondergang weer te water en ja hoor! Heel gaaf dat de hele familie dit fenomeen vrij spontaan ook nog mee kon maken. Omdat er bij 1000 steps amper lichtvervuiling was kon je ze zelfs vanaf de boot zien, dat was voor ons ook een nieuwe ervaring. Fantastische dag! We hebben deze week weer mooie herinneringen mogen maken, ontzettend tof!
Verder gaat het met het huis goed. We gaan af en toe even kijken en ze zijn inmiddels weer begonnen met bouwen aan ons blok, dus het wordt wat. Inmiddels hebben we ook een tijd; op 26 oktober mogen wij gaan tekenen bij de notaris en is het allemaal officieel. Dan wordt het ook hypotheek betalen en voorbereiden op een eigen huis. Hoe cool! Heel veel zin in. Verder is het de afgelopen maand nogal rustig in huize Grob-Freriks, want dat tweede deel is weinig present in deze periode. Coen is in september gevraagd om tijdelijk op Saba te gaan werken als invaller voor een fysiotherapeut die naar Nederland moest voor familieomstandigheden. Na wat wikken en wegen en een mooie kans om nog een stukje meer van de wereld te zien stapte hij binnen een halve week ineens op een vliegtuig voor 2,5 week (oké, doei?!). Het was een hele ervaring, want het vliegtuig ging via Curacao, Aruba en Sint Eustatius richting Saba. Vooral het laatste vliegtuig was eentje om te onthouden, volgens mij pasten er nog geen 8 man in, inclusief piloot. De beelden zijn wel prachtig, wel een beetje jaloers op deze ervaring. Eenmaal aangekomen waren de mensen gelukkig heel vriendelijk en behulpzaam. Er stond een auto voor Coen klaar en ook z'n appartement was prima. Zelfs een keyboard; veel gelukkiger maak je Coen niet. Het eiland zelf is wel even andere koek dan Bonaire, met nog geen 2000 inwoners en veel bergen en jungle is het een totaal andere wereld. Wel weer een belevenis hoor. Een van de eerste dagen ging Coen hiken (inclusief slangen spotten!) en zat er een man bij een huis buiten wat te drinken. Hij nodigde Coen uit om ook een drankje te doen om hem vervolgens te vragen of hij niet Coen de nieuwe fysio was, want die verwachtte de mensen al. News travels fast, blijkbaar!
Ook op z'n werk in het ziekenhuis werd hij erg warm welkom geheten; iedere dag werd zijn fruitmandje aangevuld, hoe lief. Het werk zelf was ook prima, maar wat het lastig maakte is dat voor de periode na Coen nog geen plan lag. Doorplannen en behandeltrajecten starten werden daarom vrij moeilijk. Plus wat doe je als je klaar bent na werk? Veel meer dan naar huis gaan en op tijd naar bed was niet echt mogelijk. Je kunt je dus voorstellen dat Coen op een gegeven moment wel een beetje klaar was daar. Gelukkig ligt Sint Maarten ook nog om de hoek, dus het tweede weekend besloot Coen het vliegtuig te nemen en daar even te genieten van het strand (ook niet echt aanwezig op Saba) en de reuring.
Na nog een week werken, was het dan de bedoeling om na het derde weekend op dinsdag naar huis te vliegen. Maar niet voor er nog even gedoken was, want reefsharks tegenkomen is natuurlijk wel vet. Een toffe ervaring, aldus Coen. En de bedoeling ja, want storm Philippe gooide roet in het eten. Een flinke storm raasde over de bovenwindse eilanden (op Bonaire niks aan het handje!) en als je een kleine Google search doet naar de landingsbaan van Saba, dan snap je dat daar niet heel veel ruimte is voor risico nemen.. Kleine vliegtuigjes en een landingsbaan van 400 meter, de kleinste ter wereld, omgeven met rotsen en een gek gedraaide wind was niet de beste combinatie. Conclusie: Coen bleef nog wat langer op Saba. Werken had alleen weinig zin, want echt iets opnieuw opstarten met mensen had voor de time being toch geen zin. Dus vooral wachten, wachten en wachten.
Uiteindelijk werd het plan op zaterdag mee met de volgende medische vlucht, maar met dat voorstel werd Coen nog net niet gek: praktisch een week wachten was wel heel lang. Na wat zoeken in mogelijkheden (omboeken kon niet, aparte tickets boeken wel) vond Coen een vlucht op donderdag: eerst naar Sint Maarten, dan naar Bonaire. Eenmaal goed en wel geboekt; wordt de vlucht van Sint Maarten naar Bonaire vervroegd.. Dus doei aansluiting. Oplossing: woensdag al vliegen naar Sint Maarten, daar een nacht slapen en dan naar Bonaire. Gelukkig ging dit feestje wel door en omdat het lang genoeg geduurd had, mocht ik tijdens werktijd Coen even van werk ophalen. Nu je dan toch 24/7 samenwoont is praktisch 3 weken alleen in een ander land toch best lang en dat gold voor ons beide. Fijn om weer samen thuis te zijn!
Echter duurde die pret niet heel lang, want op dinsdag 10 oktober vertrok Coen voor vakantie naar Nederland, ook voor twee weken. Omdat hij al drie weken van het eiland was geweest waren er inmiddels ook genoeg mensen op Bonaire die hem graag nog even strikten voor een afspraak bij de fysio, dus behalve wat leuke dingen doen, was het ook regelmatig werken. En aangezien de scooter kapot is (lang verhaal kort: aangereden bij het tankstation en 5 min later onderuit omdat mensen hier met 40km/u vol op de rem gaan om mensen die geen voorrang hebben vriendelijk voorrang geven zonder in hun spiegels te kijken. Nog korter: alleen een lekke band, ik was nog helemaal heel gelukkig!), hebben we alleen de auto samen, dus dat was even schipperen. Verder was dit ook het eerste week van mijn vakantie en stond op zondag de swim naar Klein Bonaire gepland. Ik heb de afgelopen periode techniektraining gedaan in zwemmen, dus was er zeker bij! Het was een behoorlijk pittige swim, er stond een ontzettende stroming waardoor het laatste stuk vol tegen de stroom in zwemmen wel echt zwaar was. We waren eigenlijk al aan de overkant, maar moest een heel stuk terug opzij zwemmen. Helaas was ik die ochtend niet helemaal fit wakker geworden, dus de terugweg kon me gestolen worden. Ik ben lekker terug gegaan met de boot. En waar ik Coen donderdag dus happy van de airport ophaalde, kon ik hem daarna dinsdag weer wegbrengen.
Wel ontzettend leuk, want Coens ouders wisten van niks. Flinke verrassing dus, toen hij ineens op Marga's werk verscheen en een selfie naar Rob stuurde achter de piano thuis terwijl die in Brussel zat. Inmiddels zitten we dus weer bijna een week alleen op Bonaire heel gezellig. Hij vliegt 25 oktober weer terug naar hier en dan hoop ik dat hij wel echt komt, want ik heb hem toch echt nodig voor het tekenen bij de notaris.
Dan nog even Coens werk: er is een hoop in beweging momenteel. Er loopt van alles, maar dat komt later, als er wat meer duidelijkheid is, nog wel eens uitgebreid. Maar inmiddels is bekend dat Coen per 1 november een eigen praktijkruimte heeft, naast een sportschool en vlakbij de crossfit, ideaal dus! Het officieel opzetten van een bedrijf werd dus wel zo handig. Aangezien de Saba vlucht vertraagd was, werd die notarisafspraak door z'n neus geboord. Maar om de boel toch wat te versnelling mocht ik met een volmacht afgelopen vrijdag langskomen. Ik heb dus getekend voor mijn niet eens eigen bedrijf, weet ik ook hoe dat voelt haha. Fysio Coen BV is dus inmiddels bestaande hier zo! Heel benieuwd wat Coen dat allemaal gaat brengen de komende tijd. Maar we hebben er beide vertrouwen in dat dat vast allemaal gaat lukken.
Verder was ik dus deze week vrij en is het Regatta; er zijn allerlei watersportwedstrijden, live muziek, eettentjes en festiviteiten op het eiland. Ik heb heerlijk genoten van het niets moeten, gezellig afspreken met mensen en heb heerlijk rustig aan gedaan deze week. Op donderdagavond ben ik nog naar de Nations League wedstrijd van Bonaire tegen Aguilla geweest. Leuk om eens bij te zijn, Bonaire won met 2-0! Deze zaterdag heb ik me goed vermaakt op het Aquafest; aan de boulevard werd een strook van boten gevormd met daarvoor ruimte om met je zwemband, luchtbedje of andere floatie en een koelbox te feesten met enorme boxen muziek vanaf de kant. Het was een geslaagde middag die eindigde met een stel vrienden in een zwembad. Dat ik niet opgelost ben mag bijna een wonder heten, ik heb toch zo ongeveer 10 uur lang in het water gelegen deze dag.
Vanaf deze week mag ik weer aan de bak, terwijl Coen komend weekend nog een feestje Amsterdam Dance Event op de planning heeft staan en in Nederland geniet van even niet hoeven werken en bekenden opzoeken. Helaas maar een weekje vrij, dus dat ging hem voor mij moeilijker worden. Hoewel als ik niet naar het bezoek kon gaan, komt het bezoek gewoon naar mij! In november mogen we weer mensen welkom heten op 'ons eiland'. Als eerst komt de familie Meulemans ons gezellig opzoeken (oom/tante/neef van Coen) en een paar dagen later komt de familie Grob nog eens deze kant op! En dit keer mét opa en oma, ontzettend leuk. Ik kijk er weer enorm naar uit om iedereen weer te zien. Nou, dat was weer de update met zo ongeveer alles wat hier gaande was/ is de afgelopen tijd. Mocht je nog steeds meelezen vind ik het leuk als je een berichtje achterlaat of me een keertje appt/mailt, dan weet ik ook voor wie ik schrijf. Tot de volgende in elk geval! Liefs, Coen & Wyke ps. Ik zal nog wat jaloersmakende en gezellige foto's toevoegen van de afgelopen periode. Herfst, wat is dat? Mocht je dan nog twijfelen om ook eens langs te komen, dan kan ik je hier misschien mee overtuigen.
Comments