Daar waren we weer!

Bon tardi allemaal, Het heeft even moeten duren, maar hier is dan weer een blogpost! De laatste was al weer van midden maart, we zijn inmiddels alweer bijna 3 maanden verder. Time flies when you're having fun! En zo voelt het ook nog steeds: Coen en ik hebben het goed naar ons zin en vermaken ons hier goed. Het begint bijna op het echte leven te lijken haha! Een van de redenen waarom er van blog schrijven wat weinig terecht gekomen is, is door de bezoekjes in de afgelopen maanden. Daarnaast heb ik het vrij druk gehad op werk, want mijn onderwijsassistent viel voor een aantal weken uit, dus moesten we daar ook iets voor bedenken. En dat het leven steeds normaler wordt natuurlijk, dus voelt het ook steeds minder natuurlijk om over ons 'gewone leven' te gaan schrijven. Maar nog steeds maken we genoeg leuks mee en doen we van alles, dus hierbij weer een update! Eind maart had Coen een goed voorbereide BBQ voor ons samen georganiseerd! Met heerlijk weer en een plekje op het strand en een wegwerpbbq, heb je niet veel meer nodig om een heerlijk begin van je weekend te hebben. Coen had goed ingekocht en we hebben daar lekker met zonsondergang en hapjes van de BBQ gezeten terwijl het langzaam donker werd. Zo simpel, maar echt het ultieme vakantiegevoel.

Daarnaast is Coen gestart aan een nieuwe ronde beachtennis league met nu als partner Richard en zijn we beide begonnen aan de beachtennis lessen. Iedere maandagavond trainen we een uurtje, wel heel leuk! Coen met name wordt er echt steeds beter in (ik doe overigens ook mijn best hoor!) en de wedstrijden zijn ook steeds leuker om naar te kijken. Deze doet hij op woensdagavond en dan zijn er vaak wel wat vrienden en bekenden waardoor ik ook regelmatig mee ga. Gezellig! Op 30 maart was dan het moment dat de familie Grob ook op Bonaire langskwam. Helaas zonder opa en oma, maar de rest was er allemaal. Gelukkig gaat het inmiddels ook beter met opa, dus hopelijk komen zij nog een andere keer langs. Maar ze even zien zou ik hoe dan ook, maar daar later meer over. We hebben ze die avond met koude Amstel brights in de aanslag opgehaald van de airport en zijn meegereden naar hun vakantiehuis. Een beetje uit de richting ten opzichte van ons appartement, maar wat een heerlijke plek. Na een drankje hebben we ze weer met rust gelaten: Coen en ik moesten toch gewoon werken op vrijdag en de rest was aardig jetlagged. Op vrijdagmiddag zijn ze allemaal langsgekomen op mijn school, om eens te kijken waar ik mijn halve weekdagen te vinden ben. Daarna zijn we gezellig wezen lunchen en zijn we bij ons thuis even een drankje gaan doen. Verder hebben we het weekend gevuld met snorkelen met de schildpadden, kanoën in de mangrove en de 'stad' in met de kids. De rest van de dagen waren we vooral de namiddagen na werk samen, oftewel: vaak BBQ'en bij het vakantiehuis of ergens anders lekker eten, borrelen en bijkletsen. Met op de donderdagavond de Melisa zeiltour met een 6 gangen menu, medemogelijk gemaakt door opa & oma. De drankjes waren inclusiesf en vloeiden rijkelijk, dus er is nadien door iedereen (zelfs van wie je het misschien niet verwacht..) gedanst in de Cuba op de bekende salsa avond. Op vrijdag hebben we iedereen weer uitgezwaaid op de airport. Fijn om zo ook familie te laten zien waar je zit, hoe je er zit en een klein beetje laten meemaken van ons 'normale leven' hier. Hieronder een fotodump van alle fantastische dagen samen!

Wie dacht dat het dan wel weer even over was met de bezoekjes, die had het mis. Op goede vrijdag vertrok de familie Grob weer richting Nederland en de volgende woensdag stond Luuk op de stoep. Hij had anderhalve week geboekt, gezellig! We hebben hem ook opgehaald en in eerste instantie meteen naar het hotel gebracht. Ik had in verband met Pasen deze week vrij, dus op donderdag konden we meteen on tour richting de schildpadden en Sorobon. Maar eerst nog waterschoenen zoeken in een grote maat, flinke uitdaging. Uiteindelijk kwam het goed. Op vrijdagavond zijn Coen en Luuk samen Kralendijk in geweest. Ik kon niet mee, want mijn wekker ging nogal vroeg de volgende ochtend.. Zaterdag 15 april was namelijk mijn geplande away-weekend naar Aruba voor de MRI scan. Voor wie dat had gemist: ik heb in januari een epileptische aanval gehad en ter controle vond de neuroloog het wenselijk een MRI van mijn hoofd te maken. Prima, dacht ik, alleen ging ik er niet vanuit dat ik daarvoor naar Aruba moest. Het vliegtuig vertrok om 7:00, dus vroeg aanwezig zijn was nodig. Een vroege ochtend dus, zeker voor een zaterdag. Verder was alles keurig geregeld: ik kreeg zelfs geld overgemaakt om een taxi van/naar Bonaire airport te regelen en daggeld om op Aruba mijn dag door te komen. Not bad! Eenmaal op de airport was het natuurlijk duidelijk dat we maar een klein vliegtuigje kregen met propellormotoren. Ook wel weer een ervaring!

Aan stoelnummers werd niet gedaan: zitten is zitten. Het was toch voor 20 minuten. Eenmaal aangekomen op Aruba werden we opgedeeld in twee groepen: De MRI club en de mensen met een meerdaagse opname. Vervolgens werden we met taxibusjes richting het ziekenhuis gereden. Daar kregen we wat te eten, te drinken en werd de planning van de dag gedeeld: mijn MRI stond gepland om 15:30. Zit je dan, om 9:00 in het ziekenhuis. Gelukkig vonden ze dat zelf ook wel een beetje gortig, dus mocht de ochtendploeg tot 12 uur buiten het ziekenhuis wachten. We werden door eenzelfde busje gedropt in het centrum van Oranjestad. Daar wilde ik op mijn gemak een rondje wandelen, tot de andere twee (ik gok iets jonger dan ik) vroegen of ik wist waar ik heen ging en of ze mee konden lopen. Tsja, dan zeg je ook geen nee. Resultaat was vooral 4x op en neer lopen in dezelfde straat en geen keuzes die gemaakt worden. Wat altijd grappig is als mensen naar Aruba of Curacao zijn geweest: ze nemen altijd eten mee terug. Waarom? Omdat op Bonaire behalve de Subway en de KFC geen grote ketens zijn, zoals de McDonalds, DunkinDonuts, BurgerKing of TacoBell. Dus neemt iedereen grote zakken van deze spullen terug. (Met als gevolg überhappy kinderen in mijn klas die om 9:30 uur een kleffe, koude cheeseburger van de Mac eten in de ochtendpauze, jum). Uiteindelijk vond ik dat ik mezelf ook maar moest schuldig maken aan deze traditie en heb ik 6 DunkinDonuts meegenomen op mijn weg terug (ze hebben het overigens op Bonaire niet lang overleefd..). Wel konden we op deze manier dus even een beetje sightseeing doen, dus heb ik er ook maar een foto gemaakt. Het leek bijna vakantie zo!

Nou, om 12 werden we teruggebracht naar het ziekenhuis en was ik op z'n vroegst pas om 16u aan de beurt. Tot die tijd? Wachten in een saaie wachtruimte. En daarna? Nog meer wachten, want ik was niet de laatste. Einstand: om half 7 was ik weer terug op Bonaire. En daarna ben ik praktisch meteen mijn bed in bed gekropen. Want van wachten word je eigenlijk best moe. Einstand van mijn MRI: die bleek prima in orde, dus dat kunnen we weer afvinken! Die week daarna was het weer tijd om te werken en op de vrije momenten dingen te plannen met Luuk. Samen eten deden we in elk geval en verder keken we wat tot de mogelijkheden behoorde. We hebben nog een windsurflesje gedaan, een bootje gehuurd en Coen heeft samen met Luuk ook een rondje noord op het eiland gedaan. Ook hebben we met z'n drieën gebbqt op Pink Beach, zijn we naar Lemonade geweest en was ik daar jarig! Op mijn verjaardag zelf hebben we vooral lekker rustig aan gedaan en een laatste snorkelavontuurtje gepland: want het was ook Luuk's laatste dag. Het was een hele gezellige anderhalve week, waarna we weer afscheid moesten nemen en een hele goeie toeristenfoto gemaakt hebben bij de leguaan op de airport. Bij deze.

Verder had ik deze week nog een ander fenomeen waar ik me iets heel anders bij voorgesteld had: de schoolfoto. Je weet wel, zo'n foto waarbij ze kids op een krukje zetten en ik als juf daar even gauw achteraan mag. Nouja, ook dat is gedaan. Maar een heuse fotoshoot kon niet ontbreken. Al weken ging het over het kleurenpalet, de kleding en het moodboard. In de make-up (of daar gedaan voor $50) werden we verwacht in een foto studio waar we op de foto moesten. Met een hand in mijn haar, een hand in mijn zij, een beetje gedraaid: poses die ik niet per sé bedacht had bij schoolfoto van de juf. Maargoed, grappig was het wel en ondanks beetje lacherig doen over het kleurenpalet, gaf het wel een mooi resultaat. Althans, van wat ik tot nu toe gezien heb, de 'echte' foto's moeten nog komen.

Een ander groot fenomeen op Bonaire is Dia di Rincon op 30 april. De grootste feestdag op het eiland, waarin vooral cultuur en tradities in de picture staan. Bij ons op school waren ze hiervoor al weken aan het trainen: bij de optocht op de zaterdag voor Dia di Rincon worden de kinderen namelijk in traditionele klederdracht aangekleed en doen zij een dansje. Ik ben ook gaan meelopen in de optocht, niet om mee te dansen, maar om mee te helpen. Ik ging dus niet in een volledige jurk, maar in blouse met hoofddoek. Het Koningsdagweekend zelf was ik deels ziek, maar gelukkig was ik op tijd beter. Het zag er feestelijk uit. We hebben met de scholen een ronde gelopen en ik heb iedereen mogen voorzien van wat eten en drinken. Gave ervaring, leuk om meegedaan te hebben! Het zag er allemaal enorm kleurrijk en gezellig uit.

De dag daarna zijn we ook nog bij de grote optocht wezen kijken. Hier deden vooral volwassenen aan mee. Verder was Rincon volgelopen met mensen, zelfs mensen van buiten Bonaire komen dat hier vieren. Er waren allerlei eettentjes en stands met drankjes en veel muziek en dans. Leuk om mee te maken! Verder beoefenen we ook nog steeds af en toe onze gezamelijke hobby: duiken. De laatste tijd is het er niet zoveel van gekomen, maar we hebben de spullen, dus kunnen altijd zo weg als het moet. De laatste keer zagen we een paar inktvisjes, waarmee ik ook ben vastgelegd. Cool!

Op 7 mei was er nog een andere activiteit georganiseerd: de Color Your Walk 2023. Een wandelroute van 6,5 km, waarbij je gedurende de wandeling wordt ondergegooid met kleurpoeder. De wandeling begon al vroeg, want anders was het bijna geen doen in de warmte hier. Ik liep hem samen met Elise, die praktisch tegenover ons woont op het terrein. Erg gezellig! (Stiekem moesten we best wat moeite doen om onze shirts ook kleur te laten opvangen, maar dat is uiteindelijk gelukt!)

Daarna was het al weer tijd voor het volgende bezoek. Mika en Milan kwamen naar Bonaire om ons op te zoeken. Ook al moesten wij gewoon weer werken, we hebben weer een aantal toeristische uitstapjes gemaakt. Zo gingen we met hen en Elise samen naar het Slagbaai park, waar het weer heel relaxt was. Genoten van de natuur, een goedgevulde koelbox mee, muziekje aan en afkoelen/ snorkelen in het park. Een prima dag! Ook zijn we naar Sorobon geweest, naar Rincon en hebben een bootje gehuurd. En vooral ook veel lekkers gegeten! Milan had zijn camera mee en heeft een aantal mooie plaatjes gemaakt, zie ook hieronder.

In de week daarna had ik een uitje met mijn klas, lekker met z'n allen naar Te Amo Beach voor een strandopdracht. Op dit soort momenten is het toch wel extra lekker om een juf te zijn in het Caribisch gebied. Superleuk om te zien en te doen, de kinderen waren ook heel betrokken en vonden het heel leuk.

Is het dan altijd alleen maar helemaal fantastisch? Nee, toch ook niet helemaal. Coen had nog steeds het afschrijven van zijn onderzoek als een groot blok beton aan zijn been hangen. Menig gesprek hierover maakte het niet veel gezelliger in huis, maar het moest nu toch wel eens af. Uiteindelijk heeft hij het 26 mei welgeteld 7 seconde voor de deadline ingeleverd. Nu heel hard duimen dat het voldoende is..

En op 26 mei stond er nog wat gepland. Niet iedereen was op de hoogte, maar ik had een tripje Nederland gepland staan. Dus op vrijdag 26 mei ben ik uit werk nog lekker gaan zwemmen in het zwembad, de douche in en met m'n spulletjes daarna richting de airport voor een weekje Nederland. Op zaterdagochtend kwam ik aan in Amsterdam, waar ik door Linde opgehaald werd bij de aankomsthal, superleuk! Vanuit daar vertrokken we naar Drunen, waar Rob al op me zat te wachten en ook Kirsten en Bo waren van de partij! Na een middagje wandelen met Bo en kletsen in het zonnetje in de achtertuin, kwam even later ook Marga thuis en kwamen Pieter & Chantal (oom&tante) ook nog op bezoek. Heel gezellig! Na het eten ben ik nog met Kirsten en Linde naar de Drunense kermis geweest; ik had het niet willen missen. De Haskerdijkse kermis is er niets bij (die is er al gauw niets bij overigens).

De volgende dag ben ik afgezet in Eindhoven, om Danielle en Rob op te zoeken. Na formule 1 kijken (als vanouds) en nacho's maken en Liefmans drinken (ook als vanouds), stuurde ik berichtje aan andere oud studiegenoten: zo belandden we met z'n 5en nog op het terras.

Op maandag werd ik door Danielle weggebracht naar Den Bosch voor mijn trein naar Terborg. Daar hadden Emma en Sofie al weken voor zich weten te houden dat ik langs zou komen. Emma heeft met opgehaald van het station en Sofie had thuis iedereen klaargemaakt met een blinddoek. Een verrassing bleek het zeker; we hebben daarna lekker met z'n allen gegeten (sushi, I missed it!) en de avond vol gekletst. Op dinsdag heeft Jessica mij weer afgezet voor de trein naar Zevenaar en de bus naar Lobith. Daar heb ik opa en oma een verrassingsbezoekje gebracht. Ze waren zo ontzettend verbaasd, het was echt super om te zien! We hebben de hele middag bijgekletst en in de namiddag hebben zij mij naar Zutphen gebracht. Daar ben ik iets wezen drinken met Luuk en daarna ook met zijn vriendin Lisanne. Gelukkig kon ik daar ook een nachtje blijven.

De volgende ochtend ben ik doorgereisd richting Friesland. Eenmaal thuis even kort bijgekletst, om daarna gezellig met Martine wat af te spreken en in de avond zat ik ook met Lisa nog in Heerenveen. Zo fijn iedereen weer even echt te zien en te spreken! Op donderdag was het een extra speciale dag. Om 9:00 moest ik in het gemeentehuis van Heerenveen zijn, omdat Rixt haar geregistreerd partnerschap aanging met Stefan. En niet zomaar: ik was haar getuige. Ontzettend bijzonder dat ik hier bij mocht en kon zijn als getuige! We hebben het daarna gevierd met een soort high tea en toen was het al weer tijd voor een volgende afspraak: Om 1 uur moest ik in de kerk van Warns zijn voor de bruiloft van Eline & Guus. Het was een fantastische dag, alleen een beetje koud. Maar desalniettemin zagen ze prachtig uit en was het een hele leuke dag!

Op vrijdag heb ik eindelijk een beetje uitgeslapen en ben ik in de middag nog naar Zwolle gegaan om met Rixt nog een drankje te doen op het terras nu het wel weer zonnig was. We hadden elkaar natuurlijk gisteren bij de plechtigheid en daarna wel even gezien en gesproken, maar niet heel lang en ook niet met z'n 2en. Lekker dat dit zo wel even kon. De week sloot ik af met ons eigen gezin (helaas kon Amy niet) met ook, nogmaals sushi, een gezellig dinertje! Zaterdagochtend vertrok ik met papa weer richting Schiphol. Echter kwamen we er halverwege pas achter dat de Ketelbrug het hele weekend dicht was. Een beetje lullig en onpraktisch dat ze dat maar een paar kilometer voor de brug aangeven, terwijl je als je niet over die brug kan, je een enorm stuk moet omrijden. Dat moesten we dus ook, helemaal via Kampen.. Tweebaans die eenbaans wordt, bruggen die open gingen: alles zat tegen. Halverwege de rit had ik het halen van mijn vlucht stiekem al opgegeven. Gelukkig ging het laatste stuk een beetje vlotter en had ik een krap halfuur tot boardingtime om overal doorheen te komen. Maar dat ging gelukkig, dus kon ik toch naar huis. Afgelopen zaterdagavond ben ik weer op Bonaire aangekomen. Op zondagochtend vroeg deed Coen nog mee aan een hardloopwedstrijd. Hij ging 8 kilometer rennen rond 6:30 's ochtends, maar ook toen was het heel warm. Voordeel van mijn jetlag: het was geen enkel probleem om hem 's ochtends vroeg op te halen, want ik was toch al klaar wakker.

Nederland dus: een drukke week, niet uitgerust, maar wel heel waardevol en gezellig. Het was ook al 10 maanden geleden dat ik in Nederland was. En nu inmiddels weer aan het werk: de laatste loodjes. De toetsen worden nu afgenomen en de rapporten en gesprekken komen er aan. Ik zal me de komende weken niet vervelen. Coen is op dit moment nog bezig met zijn contractverlening, dus hoeft zich ook nog niet te vervelen, maar dat moet vast lukken. En dan over een maand, op 7 juli, hebben we vakantie. Coen een week en ik zes weken zomervakantie. Wat de precieze plannen worden weten we nog niet, wie weet is dat info voor een volgende blog. Maar als je foto's zoals hier onder kan maken zonder filter, dan is het hier ook mooi genoeg om lekker te genieten van het vrij zijn.

Zo, ik denk dat jullie nu weer aardig op de hoogte zijn! Ik zal mijn best doen de volgende weer iets minder lang op zich te laten wachten. Liefs van het warme (op dit moment echt warme) en af en toe zonder stroom zitten (door brand en de warmte = teveel verbruik) Bonaire, Coen & Wyke