Bon dia! Inmiddels is het donderdagochtend en heb ik mijn eerste twee volledige dagen er hier al weer op zitten. Op dinsdagochtend was ik dus enorm vroeg wakker door de aanwezig jetlag. De hysterische ezels die zo nu en dan balkend langs komen lopen alsof de wereld vergaat hielpen hier ook niet aan mee. Wel weer eens iets anders, zulke huisdieren. In de ochtend heb ik rustig wat dingen uitgezocht en mijn Verklaring van Rechtswege ingevuld. Dit formulier moest ik met nog een stapel andere formulieren inleveren bij de IND om mijn verblijfsvergunningsaanvraag in gang te zetten. De stapel papieren ging in mijn tas, de zonnebrand werd ruim gesmeerd en om half 11 stond er iemand klaar met een busje om mij naar de scooterverhuur te brengen. Ik heb nu voor twee weken een scooter gehuurd. Dat is best een duur grapje, maar aangezien de auto niet voor september op het eiland is en ons huis voor Bonairiaanse begrippen best ver (2 á 3 kilometer) van het centrum, de winkels en de stranden ligt, is het geen overbodige luxe. Bij de verhuur koos ik voor een scooter met een mandje achterop, handig voor de boodschappen. Vervolgens ben ik naar de lokale telecomwinkel gereden om een nieuwe simkaart te halen. Ook dit is niet goedkoop, maar volgens mij kan ik dat in deze blogpost blijven zeggen bij alles. Inmiddels ben ik dus voorzien van een Bonairiaans nummer en kan ik ook buiten de wifi met GPS de weg terugvinden, indien nodig.
Vervolgens heb ik een terrasje gepakt met Ivanka. Wij kenden elkaar vaag van de PABO (als in: in coronatijd vanuit een Teams vergadering). Toevallig kwam ik een berichtje van Ivanka tegen in een Bonaire groep op Facebook en hebben we vanuit daar contact gekregen. We zijn bij Karel's beachbar een drankje gaan doen. Dat was wel lekker verkoelend, ik moet nog echt wennen aan de warmte en smolt enigszins weg. Leuk om even te kletsen met iemand, ook zij gaat werken in het onderwijs, maar wel bij een andere stichting en school. Ons uitzicht:
Na de verkoelende drankjes was het tijd om de IND op te zoeken met mijn scooter. Eenmaal aangekomen mocht ik plaatsnemen in een wachtruimte. Waar ik dacht dat het allemaal even zou gaan duren viel dat eigenlijk reuze mee. Ik was zo aan de beurt. De stapel papieren werd gecheckt, alles werd ingenomen, ik kreeg een grote sticker in mijn paspoort en mocht wederom na een niet per sé goedkope pinactie het gebouw weer verlaten. Nu de aanvraag gedaan is kan ik ook aan de slag voor mijn zorgverzekering, mijn crib-nummer (belastingdienst) en het openen van een bankrekening. Ik had de smaak te pakken, dus reed vervolgens richting het belastingkantoor, wat blijkbaar al dicht was. Toen maar naar het zorgverzekeringkantoor. Daar werd ik vriendelijk geholpen, maar waar ik in contact met de zorgverzekering in Nederland de tip kreeg pas op te zeggen als ik hier was en als de nieuwe verzekering eraan kwam, kreeg ik nu de deksel op de neus want ik kon pas iets aanvragen als ik bewijs had dat hij in Nederland gestopt was. Gelukkig kon ik de formulieren meenemen en ze ook per mail indienen nadat ik het met mijn Nederlandse rekening geregeld had. Ze gingen dus mee in de tas naar huis. De laatste stop van die dag werd de supermarkt. Er zitten hier veel supermarkten, maar de Van Den Tweel is toch wel een van de bekendste. Mijn collega's raadde me ook aan om hier eerst eens te gaan kijken, omdat het vooral lekker Nederlands en makkelijk was, omdat ze ook heel veel hebben. Niets aan gelogen, het is een mega supermarkt en ze verkopen eigenlijk het volledige assortiment van Albert Heijn, inclusief huismerken. Alleen, die prijzen.. Gelukkig was ik hier vooraf al op voorbereid, maar het was toch wel even slikken. Klein greepje uit de spotprijsjes daar (en dan te bedenken dat de dollar momenteel bijna net hoog staat als de euro):
Vanuit daar reed ik naar huis. Eenmaal daar eerst even in de koele airco gaan zitten, om vervolgens lekker een koude pastasalade te maken met mijn net gekochte boodschappen. Die heb ik vervolgens in de tuin voor het huis opgegeten. Als de zon wat lager zakt is dat al een stuk beter te doen. Hier kan ik wel aan wennen.
Iets wat later kwam mijn buurvrouw ook thuis. In het blok waar ik woon zitten vier studio's, waarvan er momenteel twee verhuurd zijn: die van mij en die naast mij. Naast mij woont Anouk, ook zij gaat werken in het onderwijs en wederom op een andere school/ stichting. We hebben wat biertjes aan onze picknicktafel gedaan en gekletst over van alles. Heel fijn mensen zo te leren kennen op het eiland. Anouk had een kapotte e-reader die ze graag wilde vervangen, dus Coen kan deze voor haar meenemen. Andersom haalt zij hem dan weer op met de auto van de airport, zodat hij geen taxi hoeven te betalen. Handig! Daarna was het tijd om naar bed te gaan. Het was nog vrij vroeg, maar het is hier vanaf half 8/8 al wel donker en het Nederlands ritme zit er nog een beetje in (als in: vroeg moe, vroeg wakker). Op tijd naar bed was dus niet zo'n straf. De volgende dag stond ik op met nog maar weinig plannen. Ik was begonnen aan het schrijven van mijn blog en had net een ontbijtje op in het zonnetje toen ik een berichtje kreeg van Ivanka. Zij moest vandaag haar scooter inleveren, of ik zin had om een stukje strand op te zoeken vlakbij de boulevard. Ik pakte dus mijn spullen en reed naar de scooter verhuur, waar ze al op mij stond te wachten. We hebben de scooter halverwege aan de boulevard geparkeerd en zijn toen een stukje gaan lopen. Het is wel erg bewolkt vandaag, maar eigenlijk altijd warm genoeg voor een duik. Langs de rand van het centrum Kralendijk heb je niet echt stranden, maar net na de haven, waar een groot containerschip lag en waar onze spullen ook zullen aankomen, wel een mini strandje met steiger en een zwemtrap waar je prima een duik kan nemen. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Ik was mijn eigen snorkel vergeten mee te nemen, maar mocht die van Ivanka even lenen. Heel veel vissen! Hele scholen zwommen er langs de kust, van klein tot groot. Maar ook baracuda's vlak aan het oppervlak van het water.
Daarna hebben we geluncht aan de boulevard en zaten we daar eigenlijk prima, tot het ineens steeds donkerder werd en erg hard begon te waaien. Alles waaide weg, blikjes, glazen van dienbladen, kussens. Al het personeel ging meteen aan de slag om alles bij elkaar neer te leggen en te verzamelen. Omdat Ivanka geen scooter meer had, gingen we samen op mijn scooter op weg naar haar huis, om de regen voor te zijn. Slecht plan. We zaten nog niet goed en wel op de scooter of het ging harder en harder regenen. Twee straten verder hebben we hem maar weer weggezet en zijn we op een andere plek overdekt nog maar een drankje gaan doen. Daar hadden ze grote schermen met voetbal en Real Madrid op, want in Europa was het natuurlijk al avond. Ivanka kon uiteindelijk opgehaald worden door iemand anders, waarna ik in de namiddag weer droog naar huis gereden ben.
Ik heb lekker nog even buiten gezeten en toen kwam Anouk ook thuis. We spraken af rond 9 uur nog even een drankje te gaan doen bij Little Havana in Kralendijk. Tot die tijd heb ik dus lekker uitgebreid gedoucht, een beetje opgeruimd en afgewassen, de zorgverzekering gemaild en mijn blog verder geschreven. Oh, naast ezels hadden we deze middag nog een ander huisdier. Er zijn hier ontzettend veel honden en deze kwam even gedag zeggen.
Rond 9 ben ik met Anouk meegereden naar Little Havana waar we een paar drankjes deden en rond 11 kroop ik weer in mijn bed. De eerste twee dagen zitten er op en ze zijn me prima bevallen!
Комментарии