Goedenavond Nederland! Als het goed is liggen jullie allemaal op één oor en heb ik deze zondagavond weer tijd om een blog te schrijven. Dat was al even geleden, een goed teken denk ik. Hopelijk lezen jullie het nog steeds met plezier, want ik heb welgeteld 0 reacties gehad op de vorige haha. Voor mij geen probleem, ik schrijf toch wel want het blijft een hobby, maar voel je vrij iets achter te laten. Ik heb het hier nog steeds goed naar mijn zin en Coen ook, hoewel vandaag zijn laatste weekenddag was, want aanstaande vrijdag vliegt hij weer terug naar Nederland. Een flink lange blog, alweer, want we hebben weer genoeg gedaan en meegemaakt. Ik was gebleven bij vorige week zaterdag. Na een rustige opstart met het schrijven van mijn vorige blog, zijn Coen en ik rond lunchtijd richting het zuiden gereden. We hebben hier heerlijk geluncht bij Ocean Oasis. Het zag er hier fantastisch uit, heel relaxt dus.
Vandaag stond een niets-moet-alles-mag dag op de planning. Toen we bij Ocean Oasis op de bedjes wilde gaan liggen, hing hier een aardig prijskaartje aan, waardoor we ons bedachten en naar Jibe City doorreden, bij Sorobon. De bedjes lagen al aardig vol, gelukkig was er nog een bank met kussens waar wij een drankje konden doen. Het scheelde overigens trouwens niets of Coen was met zijn voet in een flinke krab gaan staan. Die zat half verscholen onder de bank en het tafeltje; geen kleine jongen.
Hier bij Jibe ontmoette we Jackeline ook weer, een collega van mij die werkt op een andere school van het bestuur. Ze kwam ons gezellig vergezellen. Coen huurde een windsurfset en wij zaten nog eventjes te relaxen met een drankje, om vervolgens ook even het water in te gaan. Windsurfen ging niet zo lekker, want veel wind was er niet. Het water bij Sorobon is trouwens weinig verkoelend omdat het er zo ondiep is, het voelt bijna als een warm bad. Verkoelen werkt daar precies andersom: als je het uit het water komt en er wat wind waait, dan koel je juist een beetje af.
We dronken daarna nog wat en toen ging om 6 uur Jibe City dicht. We aten wat bij het naastgelegen beach resort en gingen toen met Jackeline samen naar ons huis waar we allemaal even douchten. 's Avonds was er namelijk een feestje waar onze buurvrouw Anouk ook heen ging en Jackeline wilde ook wel mee. We vertrokken met z'n vieren die kant op.
Het feestje viel een beetje tegen, er waren niet zo veel mensen en de muziek was ook wel matig. Gelukkig was het wel gezellig met z'n vieren, maar rond middernacht was ik er wel klaar mee. Door het vroege eten had Coen al wel wat trek gekregen en terwijl we richting de scooter liepen, kwamen we een local tegen die 's nachts nog pizza's maken in zijn eigen pizza oven op een stoepje in de buurt van de club. Hier hebben we dus nog een pizza opgehaald en daarna zijn we naar huis gegaan.
Op zondag stond onze refresher voor het duiken op de planning. We reden rond kwart over 9 naar Dive Factory, waar Anneke, ook een collega maar ook duikinstructeur, ons opwachtte om van start te gaan. Na een klein rondje voorstellen (Coen kende haar nog niet), bespraken we een vragenlijst met allerlei zaken die wij beide 4 jaar geleden geleerd hadden. De kennis was niet helemaal blijven hangen, maar het viel reuze mee, we maakten maar een paar foutjes! Daarna konden we onze gear klaarmaken en reden we met Anneke naar de Salt Pier, een duikspot op Bonaire. Wat gemakkelijk is aan Bonaire, is dat je overal vanaf de kant kan duiken: het wordt al snel diep. We liepen daar dus het water in en deden eerst een aantal oefeningen op de bodem, zo op drie meter, als herhaling van onze PADI. Eerlijk; ik vond het best wel weer even spannend, was bang dat ik toch wel heel veel was vergeten, maar toen de oefeningen voorbij waren en we echt mochten gaan duiken was ik al een stuk meer relaxt. Coen daarentegen, kreeg juist problemen.. Door zijn snor bleef zijn bril niet goed zitten waardoor die keer op keer volliep met water. Uiteindelijk was het zelfs zo erg, dat hij de duik moest afbreken. Ik ben dus met Anneke alleen een rondje gaan doen en Coen is aan het wateroppervlak gebleven. De onderwaterwereld zag er fantastisch uit, ik heb zelfs naast een schildpadje gezwommen. Na een korte duik zijn we vervolgens weer richting Coen op het land gegaan. Vanaf nu mogen Coen en ik dus ook weer zonder begeleiding duiken. Alle standaard zaken rondom duiken hebben we weer herhaald en bovenal hebben we geleerd dat je je snor moet scheren of een pot vaseline moet meenemen om te zorgen dat je bril waterdicht blijft. Wijze les weer. Na deze voor Coen toch iet wat deceptie, gingen we nog even langs The Beach, Anneke wees ons erop dat je hier wel gratis bedjes had. Anouk lag iets verderop ook op het strand en kwam hier met ons ook wat drinken om ons verhaal over het duiken te horen. Zij duikt ook, dus we kunnen nu ook eens met z'n drieën weg. Na een drankje daar besloten we via huis nog eens naar Sorobon te gaan. Op zondagavond is het daar altijd erg gezellig en er was vandaag wel wind, dus meer kans op een rondje windsurfen voor Coen. We reden met Anouk mee en Coen huurde wederom een surfset. Het ging dit keer veel beter. Anouk en ik zochten een strandbedje en eenmaal daar was er ook een bekende van haar met een vriend die bij ons kwamen zitten.
Toen Coen eenmaal weer uit het water was, kon hij ons nergens vinden. Ik zag hem op een gegeven moment langslopen, maar hij liep ons straal voorbij en uiteindelijk was ik hem ook kwijt. Gelukkig duurde het niet lang voor hij weer terug was en we met z'n drieën nog even wat drinken en kletsen. Toen we terugwaren ben ik met Coen nog even naar Kralendijk gereden, waar we samen het weekend nog even gezellig afgesloten hebben op het terras. Maandag was het voor mij weer een normale werkdag. De week begon weer! In de ochtend speelde een van onze nieuwe huisdieren nog even verstoppertje met mij:
Gelukkig hadden we nu twee scooters tot onze beschikking (1 huur en eentje van ons zelf) waardoor Coen vandaag wel wat langer kon blijven liggen en ik zelf naar werk kon. Coen kon daardoor 's middags langs bij Dreamz, een sportschool van het Delfins Resort, waar hij ook alvast zijn gezicht wilde laten zien voor een mogelijke baan in 2023. Helaas was de manager niet aanwezig, maar met een dagpas kon hij daar wel zelf gebruik maken van de sportschool. Healthy! Daarnaast had Coen contact opgenomen met een lokale verzekeraar, omdat onze scooter nog op naam gezet moet worden. Op dit moment mogen we nog eventjes rondrijden op de kentekenplaten en verzekering van het bedrijf waarbij we hem kochten, maar dit moet wel gefixt worden. Fijn dat Coen daar tijd voor had, want hierdoor lag het papierwerk na schooltijd voor mij klaar waardoor ik het meteen kon gaan halen. Op school kreeg ik daarnaast ook mijn uniform, waardoor ik her nu ook hetzelfde bij loop als mijn collega's. Nog even over die verzekering: Eenmaal verzekerd is het de bedoeling dat je daarna naar het postkantoor rijdt om je belasting te voldoen aan de belastingdienst, wel alleen in cash (dat vond ik wel ironisch) en vervolgens moet je dan nog naar een andere locatie voor het halen van je kentekenplaten. Helaas was na het tekenen van mijn verzekeringspapieren het postkantoor al dicht, een klusje voor morgen dus. Coen had gekookt en dus aten we aan de picknicktafel samen! In de avond zijn we nog een rondje wezen doen in Kralendijk en hebben we daar nog een ijsje (of zeg maar IJS) gegeten. Oh, en we spotten ook de IJsselborg, het containerschip met al onze spullen erin! En toen was de dag al weer voorbij.
Op dinsdag heeft Coen de rest van de zaken van de scooter afgehandeld, hij heeft bovenstaande stappen doorlopen en nu staat de scooter dus op mijn naam. Ook is hij langs geweest bij Cavalier om te vragen of de auto al klaar stond, maar helaas. Verder had hij deze dag de tijd om er lekker op uit te gaan, zo deed hij verschillende strandjes aan om te snorkelen. Ook ging hij nog even langs bij het kiten, maar helaas was er wederom geen wind. Wel kwam hij Audrey tegen, een vrouw van Ik Vertrek waar Coen eerder gelogeerd heeft tijdens een bezoek aan Bonaire. Zij hebben daar nog even gekletst onder het genot van een biertje en toen ging Coen weer huiswaarts. Ik had weer een prima schooldag met aansluitend nog een vergadering met mijn middenbouw collega's. Leuk om zo wat andere collega's ook te leren kennen. Daarna zat mijn schooldag er weer op en deze avond was een avondje vroeg naar bed, ook wel lekker. Op woensdag moesten we toch weer een beetje improviseren, want in de ochtend moesten we de scooter weer inleveren. Ik reed met Coen in de ochtend allebei op een scooter richting het tankstation om vol af te tanken, maar deze ging pas om 7 open en ik wilde dan al op school zijn. Coen reed dus eerst nog richting huis en zou eind van de ochtend de scooter gaan inleveren. Eenmaal daar vroeg de man die ons eerder verteld had dat ze wél scooters verkochten hem of wij nog die scooter bij hun gingen kopen. Lekker onhandig, zijn collega had ons juist verteld dat er niets meer mogelijk was, terwijl hij bewust een scooter voor ons gereserveerd had. Maar wij zijn voorzien, dus het is goed zo. Coen is vervolgens naar mijn werk gelopen om daar de scooter op te halen. Hij heeft daarna nog vanuit thuis gewerkt. Na schooltijd ben ik weer met mijn collega Meredith meegereden, omdat wij weer een module hadden van het bestuur voor nieuw personeel. Dit maal moesten we weer op een andere school zijn en daar werden we verrast met een broodje voor de lunch, echt helemaal top. Daarna hebben we het gehad over de IEP (toetssysteem) en andere methodes die op de scholen voorkomen. De mensen waren allemaal heel lief en behulpzaam, maar ik vond de module niet zo heel zinvol nog. De toetsing doen we namelijk pas in januari en het stuk over de methodes bleef wat oppervlakkig met de informatie die ik na anderhalve week lesgeven ook al wel wijs was geworden. Ik merk dat ik dan al gauw denk: middag kwijt aan iets waar ik voor mijn klas genoeg in had kunnen doen. Dat vind ik soms wel lastig. Meredith zette mij vervolgens thuis af, waarna ik in de voortuin gezellig met Anouk heb bij gekletst, Coen had in de namiddag nog even de scooter gepakt om een frisse duik op Te Amo beach en Donkey beach te nemen. Toen ik met Anouk aan een drankje zat kwamen ook onze nieuwe achterburen thuis. Een stel, Kasper en Paula, uit Rotterdam. Paula gaat hier 5 maanden stagelopen en Kasper werkt en studeert dan vanuit huis. We kletsten wat en bespraken vervolgens dat we met z'n allen wat drankjes zouden gaan doen bij Little Havana, omdat er die avond een jam sessie op het programma stond. Na het opfrissen en toen Coen ook weer thuis kwam zijn we met z'n allen rond half 9 die kant op gegaan. Dat bleek nogal vroeg, want de jam sessie startte pas om 22 uur. Hier kwam Coen ook Audrey weer tegen waar we kort nog even een gesprekje mee hebben gehad. Na een aantal liedjes jam sessie was bij mij de batterij wel weer leeg, dus besloot ik samen met Paula, Kasper en Anouk naar huis te gaan. Coen had er nog wel even zin in en bleef met de scooter nog eventjes. Hij heeft vervolgens nog gejamd en meerdere nummers meegespeeld op de toetsen, super cool! Voor de kenners: ook de basgitarist van De Dijk en de drummer van The Scene waren present en speelden mee op Coens begeleiding! Jammer dat ik dit gemist heb.
Op donderdag sliep Coen na deze late avond daarom lekker uit nadat hij me 's ochtends vroeg weer op tijd moest afzetten op werk (helaas, nog maar één scooter..). Ik had een drukke dag, want na werk moest ik meteen even weg om de bankzaken te regelen (die waren maar weer tot 13:30 open). Nu ik geld gestort had op mijn rekening nummer kon ik vandaag mijn pasje en ook mijn pincode komen ophalen. Dit was in een halfuurtje geregeld, waarna ik weer terug ging naar werk. Omdat ik gister ook niets voor de klas kon doen, had ik vandaag voldoende werk. Daarnaast hadden we deze avond ook ouderavond, die ik nog moest voorbereiden. Ik kreeg het briefje met de punten die ik moest benoemen op woensdag tijdens mijn werkdag en daarna had ik een module, dus eerder dan vanmiddag had ik niet om voor te bereiden. Maargoed, ook dat is Bonaire, dus we doen het er maar mee. Coen haalde me om 5 uur op zodat ik thuis even kon opfrissen en een ei kon bakken zodat ik daar met een volle maag zou staan. Om 6 uur was ik weer terug en rond half 7 starttten we met de ouderavond. Gelukkig was Adèle er ook, en de ib-er was ook in de klas om te vertalen voor de Spaanstalige ouders van een jongetje uit mijn groep (die overigens zelf ook alleen Spaans spreekt, waardoor ik amper met hem kan communiceren). Het was fijn dat hij ouders zo kon bijpraten over wat ik vertelde, maar het was funest voor mijn zenuwen. Ik kon na iedere slide weer twee minuten wachten, waardoor ik ook niet lekker in de presentatie kwam. Gelukkig was het een leuke groep ouders en heb ik al een aantal fijne gesprekjes gevoerd, dus ik was positief gestemd nadien. Coen was inmiddels richting het centrum van Kralendijk gewandeld vanuit huis deze avond (zo'n 2,5 e kilometer) dus nadien reed ik naar hem om samen met uitzicht over zee nog een drankje te doen en bij te praten over de dag. Daarna was het tijd voor ons bed, het was een erg lange dag! Op vrijdag was ik daarom ook wel echt toe aan weekend. Ik deed in de ochtend een kring en toen ik twee tellen niet oplette, was er een meisje uit mijn klas heel naar ten val gekomen. Wat bleek nu? Ze had haar knieën opgetrokken op haar stoel en haar vestje hieromheen vastgemaakt (met haar benen erin). Vervolgens is ze gaan wiebelen op de stoel en is ze voorover boven op haar hoofd gevallen. Het geschreeuw ging door merg en been. Natuurlijk net op de dag dat ik alleen voor de groep sta.. Gelukkig schoot de onderwijsassistent van groep 6 meteen te hulp, die op het geluid was afgekomen en is ze met haar naar buiten gegaan. Een beduusde klas en ik bleven achter. Ik rondde de kring snel af en zette een Just Dance dansje aan ter afleiding terwijl ik poolshoogte nam bij de onderwijsassistent en het meisje. Ze gaf zelf aan op school te willen blijven maar ik vond dat niet verstandig. Op haar voorhoofd zat binnen 5 minuten een bult ter grootte van een ei en het leek mij verstandiger langs de huisarts te gaan. Uiteindelijk hebben we moeder gebeld, die zei dat ze na school meteen naar de huisarts zou gaan maar dat ze op school mocht blijven als ze zich goed voelde. Ondanks dat ze dat heel graag wilde, ging dat echt niet waardoor ze alsnog is opgehaald. Gelukkig kwam ze na een uurtje wel terug met de mededeling van de dokter dat alles oké was. We moesten alleen in de gaten houden of ze niet slaperig of misselijk werd en geen hoofdpijn kreeg. Gelukkig maar! Maar ik stond wel weer op scherp. Uiteindelijk besloot ik na schooltijd dat het wel eens tijd was voor een dag op tijd naar huis en dus pikte Coen mij rond 14:00 op. Eenmaal thuis vroeg Coen of ik al iets van de auto gehoord had. Hij had het nog niet gezegd of ik kreeg bericht van Cavalier dat de douane de auto had goedgekeurd en we hem konden ophalen! We zijn meteen op de scooter gesprongen en die kant op gereden. Bonnie, here we come!
Eenmaal daar bleek dat we Bonnie al op voorhand hadden kunnen verzekeren. Dat hadden we nog niet gedaan, maar het was een klein stukje naar huis, dus dat durfden we wel aan. Thuis voelde het als een soort Sinterklaas: er zaten allemaal spullen in van onszelf, maar het was al even geleden dat we de auto hadden ingepakt, dus het was ook weer een verrassing wat er allemaal uit kwam. Bij Cavalier vertelden ze ons dat de rest van de spullen in de loop van de week ook geleverd worden: superfijn! Thuis waren de buurtjes ook thuis waardoor we enthousiast, met Bonnie op de oprit (en de parasol uit Bonnie) het weekend in konden luiden!
Het werd een geslaagd avond. Coen kreeg saxofoonles van Anouk, de Airfryer was gearriveerd dus de snacks vloeide rijkelijk en ook onze nieuwe buurman achter (Duncan) joinde het gezelschap met zijn bluetooth (karaoke)box met allerlei lampjes. We nodigden Jackeline nog uit, die kwam ook langs en hebben de halve avond karaoke gedaan en gekletst, gedronken en gesnackt. Een mooie vrijdagavond!
De volgende dag zijn we op tijd richting de bar El Mundo vertrokken om om 9 's ochtends de kwalificatie van de GP in Zandvoort te kijken. Daarna hebben we Bonnie verder leeggehaald en met 4 mede collega's van het schoolbestuur op pad geweest. We hebben deze middag een rondje noord op het eiland gedaan. Twee van hen wonen al langer op het eiland en konden ons zo het een en ander laten zien. We spraken af bij de rotonde in Hato, waar we onze nieuwe auto (nog steeds kenteken en verzekering-loos, want in verband met een feestdag komende week kunnen we dat pas vanaf woensdag regelen). We startten bij Andrea 2 vanuit waar we snorkelden tot Andrea 1, twee strandjes waar genoeg te zien is. Zoveel vis, echt gaaf om te zien. Vanuit daar reden we door naar een van de grotten waar we kort een kijkje namen.
Daarna reden we verder richting 1000 steps, gelukkig geen 1000 steps, maar zo genoemd omdat als je er met je duikuitrusting moet lopen, het wel voelt als 1000 steps. De weg er naartoe was trouwens ook heel mooi, Queens Highway genaamd. De uitzichten over het water waren top!
Bij 1000 steps zijn we naar beneden gegaan en hebben we ook gesnorkeld. Het was al richting de namiddag en ook dan kan je daar vaak schildpadden spotten. Dit lukte ook, we hebben er twee zien zwemmen. Blijft bijzonder, ik denk dat ik er niet zo snel genoeg van ga krijgen om te tegen te komen!
Na 1000 steps hebben we nog een stop gemaakt bij een uitzichtpunt op 1000 steps, langs de weg. Ook van deze uitzichten kan ik niet zo snel genoeg krijgen.
De stop daarna was bij de voormalige Aloë Vera plantage op Bonaire, een verlaten pand waarvoor plannen van renovatie zijn. Daarna zijn we richting het Gotomeer gereden, eerst naar een uitzichtpunt waar we over het meer heen konden kijken. Daarna zijn we er een stuk langsop gereden. Het Gotomeer ligt in het noorden van Bonaire waar je ook veel flamingo's kan spotten. Dat is ook zeker gelukt!
Vanuit hier reden we naar Rincon, het dorpje in het noorden van Bonaire met veel lokale mensen. Hier gingen we naar de destilleerder, die bekend staat om zijn cactus likeur. Het meisje hier liet ons de likeur proeven en vertelde hoe ze hier de likeuren en dranken maken. Daarna mochten we ook de andere likeurtjes ook nog proeven en zijn we tot slot doorgereden naar de lokale Snek-tent: een soort Aziatische snackbar met allerlei verschillende vlees- en visgerechten. In tegenstelling tot alle restaurants en bars erg goed betaalbaar en ook erg lekker. Vanuit daar reden we terug naar de rotonde en reden we zelf weer richting huis. Daar hadden Coen en ik beide onze energie wel op, dus was het na het douchen tijd om naar bed te gaan. Op zondag waren we ook weer op tijd uit bed om de Grand Prix te bekijken bij El Mundo. Waar er voor de kwalificatie niet zoveel belangstelling was, bleek dat bij de race wel anders. Het hele terras zat vol! Ook Jackeline kwam kijken en we hebben hier samen met alle andere mensen daar kunnen zien hoe Max hem won! De sfeer zat er daar goed in.
Daarna hebben we een rondje gelopen en een sandwich gegeten met uitzicht!
Daarna zijn we naar huis gegaan. Bonnie hebben we gisteren dan wel uitgepakt, maar dat was letterlijk alle spullen vanuit de auto het huis binnen duwen. Dus inmiddels was het huis een slalom van spullen geworden en werden we beide gek van de rotzooi. We hebben de zondagmiddag daarom gebruikt om de spullen op te ruimen, opbergboxen uit te pakken en plek te maken voor de overige spullen die aankomende week ook worden gebracht. Coen heeft daarnaast Bonnie even een wasbeurt gegeven en wat boodschapjes gehaald. Inmiddels is het mooi overzichtelijk en opgeruimd, zie hier de na-foto (een voor-foto durfde ik niet eens te maken..).
En nu is het avond en morgen begint weer een nieuwe week! Een bijzondere week weer, want er staan weer enkele dingen op de planning. Maandag heb ik een alternatieve schooldag, de kinderen zijn vrij en alle leerkrachten hebben een bijeenkomst, ook wel de 'bezinningsdag'. Ik ben heel benieuwd, want ik hoorde al dat het grotendeels in het Papiaments gaat zijn. Daarna gaan we met een groep mensen BBQen op Donkey Beach, dinsdag is het een nationale feestdag dus heb ik vrij en ga ik duiken met Coen en Anouk. Woensdag zullen we nog een en ander moeten regelen voor de verzekering en het kenteken van de auto en komen naar alle waarschijnlijkheid ook de andere spullen uit de container en vrijdag vliegt Coen helaas al weer naar huis.. Het zal dus wel een pittige week worden, ondanks dat er ook veel leuke plannen zijn! Voor nu welterusten en tot later maar weer! Bon nochi namens Coen en mij!
Commentaires