Emigreren betekent eigenlijk een hele hoop regelen. Dus dat hebben we de afgelopen tijd ook veel gedaan. Dit in combinatie met een drukke periode in verband met afstuderen was dat niet geheel ideaal, maar de keuze was gemaakt dus we gingen er mee aan de slag!
Omdat ik voor een contract van twee jaar getekend heb, heb ik enkele voordelen vanuit het schoolbestuur. Zo betalen zij mijn vliegticket, maar mag ook 10m3 aan spullen en een auto op hun kosten importeren (de exportkosten betalen zij) en krijg ik een extra bonus ter ondersteuning van de verhuizing. Dat is dus wel heel fijn!
Het eerste wat we natuurlijk nodig hadden, was woonruimte. Ik kan mijn hele inboedel willen importeren, maar als ik gemeubileerd ging huren of drie vierkante meter zou hebben, was dat natuurlijk weinig zinvol. Ik heb het schoolbestuur hiervoor om hulp gevraagd: Hoe kom ik aan woonruimte? Het antwoord: Facebook. Ik was aanvankelijk sceptisch, wie regelt er nu een huis in het buitenland, van een afstand, via Facebook? Maar aangezien het mijn enige lead was die ik gekregen had, ging ik het toch maar eens proberen. Dat zorgde meteen voor interessante momenten; als ik op woonruimte reageerde kreeg ik vaak mail terug dat ik de volgende dag wel even mocht komen bezichtigen. Tsja, dat werd dus een beetje lastig. Gelukkig duurde mijn zoektocht niet langer dan een aantal weken, voor ik een studiootje vond die nog leegstond. Niet goedkoop, maar dat is woonruimte op het eiland sowieso niet, maar wel van alle gemakken voorzien (airco!) en met veel buitenruimte. Na wat leuk contact met de verhuurder hebben we het huurcontract via de mail in orde gemaakt. Woonruimte: check!
Verder bleek na wat onderzoek dat een wat oudere auto importeren ook geen slecht idee was. Doordat alles geïmporteerd moet worden, zijn de prijzen op het eiland hoger dan in Nederland. Een auto die wij in Nederland zouden kopen, is daarom op Bonaire vaak meer waard. Nadeel is wel dat als er iets mis is aan je auto, de onderdelen maar wel net op het eiland moeten zijn. Wanneer deze ook geïmporteerd moeten worden, wordt het al gauw een duur grapje. Verder hebben ze op Bonaire geen verplichte APK, dus kun je vaak rond blijven rijden met je auto tot deze het begeeft. Een auto mee was dus het plan. Na wat research bleek dat de wegen op Bonaire nogal vaak te wensen over laten dus dat een beetje robuust niet verkeerd zou zijn. Daarnaast hebben we gekeken welke dealers er op het eiland zitten. Mocht er dan iets kapot gaan aan je auto, is de kans groter dat zo'n dealer net de juiste onderdelen nog heeft liggen voor je auto, dan wanneer we een merk auto mee zouden nemen die bijna niet rondrijdt op Bonaire. Na wat dagen online zoeken vond Coen een auto in Rotterdam die aardig aan ons lijstje voldeed: niet te duur, ruim (want ook de auto mochten we vol stoppen met spullen, naast de 10m3 die al mee mocht en gezien de hobby's kitesurfen en duiken ook best handig) en van een merk dat meer rondrijdt op het eiland. Na een proefritje in Rotterdam leek alles wel in orde en is de auto betaald en meegegaan richting Drunen en Eindhoven. Meet onze nieuwe aanwinst Bonnie, een Hyundai Santa Fe:
Zul je net zien: eenmaal daar aangekomen begon de auto geluiden te maken die niet per sé geruststellend waren.. Een telefoontje met de dealer bood ook geen uitkomst: oude auto, goede prijs, motortechnisch prima in orde, oftewel: niet zeuren en zelf oplossen. Een bezoekje aan de garage in de buurt bood uitkomst: er was een probleem met de aircopomp. En laat dat nu net iets zijn wat wel prettig is op het tropische Bonaire. De reparatie was niet goedkoop, maar de auto koelt nu alsof je op de Noordpool zit, dus worth the costs. Auto: check! Daarna stond de inboedel op de planning. Huis opzeggen in Eindhoven, spullen inpakken voor in de container, maar ook voor in de auto en hetgeen wat niet mee moest verkopen via marktplaats of in dozen voor op zolder bij opa en oma. Blijkt dat je in zo'n klein appartementje toch best veel spullen hebt.. Op 18 juli (met 35 graden celsius, een topdag om te verhuizen) kwam het verhuisbedrijf om onze spullen voor de container op te halen. Dit ging eigenlijk zo soepel dat het bijna te mooi bleek om waar te zijn. Dat bleek het ook, want ze waren nog geen halfuur weg of Coen zei: 'We hebben de fietsen niet meegegeven..' Dom, halsoverkop het bedrijf gebeld, maar die kwamen niet binnenkort meer in Eindhoven en omgeving. Waar we eerst dachten dat het briljant was zoveel mogelijk in Bonnie te stoppen, zodat we zeker niet over de 10m3 heen zouden gaan (anders moesten we bijbetalen), was het nu knap onhandig omdat we anders daar de fietsen nog in hadden kunnen doen.. Uiteindelijke hebben we er nog eentje in weten te manoeuvreren en de andere laten we maar thuis. Op vrijdag 22 juli hebben we de auto ingeleverd in Amsterdam bij het bedrijf dat de spullen verscheept naar Bonaire, Cavalier. Op voorhand was ons verteld: schrijf de auto uit voor je hem komt brengen. Omdat Coen de auto in eerste instantie heeft opgehaald, stond Bonnie nog op zijn naam. Toch leek het ons handiger om hem op mijn naam te zetten, zodat dat geen gedoe zou geven bij het importeren, omdat ik degene ben die natuurlijk de auto mag importeren vanuit mijn werk. Echter, toen we bij het RDW erkende bedrijf kwamen om Bonnie af te melden, bleek dat we daarvoor het kentekenbewijs nodig hadden dat nog onderweg naar mij was, na het overzetten. Afmelden werd hem dus niet.. Dat was een flinke domper: En nu? Uiteindelijk zijn we toch maar doorgereden naar Cavalier om het verhaal uit te leggen, gelukkig bleek daar dat het ook oké was als we dat afmelden een weekje later zouden doen. Gewapend met twee kentekenplaten (die moeten we bij het afmelden inleveren) verlieten we het terrein weer. Op 9 augustus vertrekt de boot met onze spullen erop, men verwacht dat ze rond 30 augustus aankomen. Inboedel/ auto ingeleverd: Check!
Naast huis, auto, spullen kwam er ook nog een hoop papierwerk kijken bij emigreren. Zo moesten we een paklijst maken van alle spullen die we mee wilden nemen met daarbij hun geschatte waarde omdat onze zending ook verzekerd wordt door het schoolbestuur. Dat is dus best wel een klus voor alle spullen die je hebt: denk aan keukengerei, kledingstukken, kantoorartikelen, etc. Ook vond ik het best lastig in te schatten hoe nauwkeurig zoiets moest. Uiteindelijk heb ik al schattend de spullen opgeschreven, precies weten van spullen die je al even hebt, weet je toch nooit. Naast de paklijst moest ik mijn contract met de Cavalier tekenen en allerlei papierwerk aanvragen, zoals inschrijving basisregister, mijn geboorteakte en een VOG voor mijn baan in het onderwijs. Dit moet dan ook weer bij allerlei verschillende instanties: inschrijving basisregister bij gemeente Eindhoven, geboorteakte bij gemeente Dordrecht en een VOG via gemeente Eindhoven bij Justis. Verder had ik voor het doen van een aanvraag voor een verblijfsvergunning ook een verklaring van rechtswege en werkgeversverklaring en een kopie van het paspoort van mijn werkgever nodig. De verklaring van rechtswege kon ik zelf invullen, de werkgeversverklaring moest deels ingevuld worden door mijn werkgever. Door mijn eigen deadlines had ik dit even op de langere termijn geschoven, maar me niet gerealiseerd dat zomervakantie natuurlijk ook daar zomervakantie was. Gelukkig was de bestuurder heel behulpzaam en had ik alsnog mijn werkgeversverklaring op tijd binnen. Met de juiste papieren naar Bonaire: check! Daarna was het tijd voor het leeghalen van de rest van mijn woning, schoonmaken en leeg opleveren. Dit kon ik doen op 29 juli. Vervolgens was er tijd voor een goed afscheidsfeest en een week van afspreken met vrienden, vriendinnen en familie om gedag te zeggen. En voor het inpakken van mijn koffers. Ready to go: check!
Op maandag 8 augustus was het dan zo ver: om 13:45 vloog ik met KLM naar Bonaire. In eerste instantie alleen, Coen komt me vanaf 19 augustus voor drie weken vergezellen. Hoe m'n reis verliep? Volgende blog: check!
Comments