Goedenavond vanaf een heerlijk zittende bank in een woonkamer die ook echt woonkamer is en waar ik/we niet meer in hoeven slapen. Allereerst nog een hele fijn en gezond 2023 gewenst aan iedereen, want het is al weer even geleden dat ik een blog postte. Sorry voor de trouwe fans haha, maar zoals altijd is ook op Bonaire in het onderwijs december een drukke periode en tel daar corona, een verhuizing en Coen die eindelijk deze kant op kwam bij op en je kan je vast voorstellen dat ik even wat andere dingen aan mijn hoofd had. Desalniettemin wilde ik deze traditie niet zomaar laten schieten, dus doe ik even een iets algemenere recap van de afgelopen maand. Maar be prepared, want kort zal het niet zijn. Dat er genoeg te vertellen is, dat is iets wat zeker is! Goed, ik begin nog in de week voor kerst. Ik kon me na een weekje corona weer op school vertonen, gelukkig. Want ondanks dat het een drukke tijd is, is het toch ook wel een hele leuke tijd. Zo hadden we met collega's een etentje voor de vakantie en hadden we een ouder bereid gevonden om voor ons een kerstdiner te bereiden in het restaurantje waar zij werkzaam was. Dat werd uiteindelijk nog een stressvol verhaal toen bleek dat zij er vanuit gegaan waren dat wij de stoelen zelf mee zouden nemen en hier twee dagen voor het diner mee kwam. Uiteindelijk konden we het hele diner gelukkig last minute verplaatsen naar school (toen moesten we ook de klas nog verder aankleden want ja, niet helemaal op gerekend) en hebben we het hier supergezellig gehad met de klas. Naast het eten op de woensdagavond met groep 5, hebben we donderdag gezellig in dezelfde opstelling in de klas gewerkt en de laatste dag van de vakantie gekleed in kerstpyjama's leuke activiteiten gedaan. Ook hebben we door middel van lootjes trekken kerstwensen voor elkaar geschreven en deze aan elkaar verteld voor de vakantie in ging. Daarnaast namen we afscheid van een jongen uit de groep; hij sluit na de kerstvakantie aan bij de internationale taalklas gezien het feit hij eigenlijk alleen nog maar Spaans spreekt. Hieronder een impressie (her en der wat blur voor de anonimiteit) van deze dagen, ondanks de drukte een hele gezellige boel om zo het kalenderjaar af te sluiten!
Daarna was het dan eindelijk vakantie, heerlijk even twee weekjes niet werken en genieten van de vrijheid! Op zaterdag sliep ik lekker uit en vierden we in de Nederlandse namiddag kerst/sint met de lootjes met de familie Freriks. Want, blijkbaar moest Kirsten onverwachts werken en kon het niet doorgaan op eerste kerstdag (aldus, dat werd mij wijsgemaakt). Op de laptop via Facetime kon ik alles mee volgen en met wat hulp van Coen in het complot waren ook mijn cadeautjes en gedichten onder de boom beland. Het was ontzettend leuk om er zo toch een beetje bij te zijn!
Op kerstavond vierden we de verjaardag van Jackeline, waarbij we pizza's aten op het strand en daarna gezellig naar een feestje gingen en ons daar vermaakten. Een prima start van de vakantie dus!
Op eerste kerstdag besloot ik te gaan brunchen met Kasper en Paula. We aten een heerlijk buffet aan zee en hadden een prima, zonnige en gezellige dag met z'n 3en. Lekker een rondje met de auto en een beetje sightseeing, helemaal prima!
Coen voelde zich echter niet zo lekker en ook z'n telefoon had wat problemen, dus kreeg ik moeilijk contact met hem met kerst, toch best vervelend. Tot dan daar de opmerking was: Zou hij niet in het vliegtuig zitten? Eenmaal met die gedachte in mijn hoofd, was dat ook moeilijk los te laten. Ik wist dat Coen iets eerder gestopt was dan eind december, zoals de planning was, dus ik riep al wat langer dat ik hem eerder dan begin januari verwachtte, maar echte aanwijzigingen had ik niet. En nu behalve weinig contact, had ik nog steeds weinig aanknopingspunten. We hadden die avond afgesproken met Anouk en haar vriendin (die ook spontaan uit Nederland was gekomen voor kerst, dacht ik..) bij ons thuis te kaasfonduen. Anouk liet weten dat ze haar vriendin eerst zou ophalen bij de airport en dan naar ons zou komen. Mijn hoofd draaide overuren: Wat nu als Coen dat was? Uiteindelijk wist ik het bijna zeker, maar doordat iedereen zo goed meespeelde durfde ik er toch niet helemaal in te geloven. Tot Anouk met haar auto de straat in reed en er een luid en duidelijk op z'n Coens 'HO HO HO' uit de auto te horen was. Wat een topactie! Een selfie was snel gemaakt, daaruit valt wel op te maken wat ik er van vond (en Coen ook, ondanks de vermoeidheid).
De volgende dagen hebben we vooral lekker gerelaxt, en de tijd genomen om weer een hoop tijd samen door te brengen. Van begin september tot eind december zonder elkaar is toch best een hele zit geweest. Het was superfijn weer bij elkaar te zijn, maar toch ook wel weer even wennen. Ook was ons huis ook wel enorm klein voor met z'n tweetjes. Gelukkig zouden we 1 januari de sleutel krijgen van ons nieuwe stulpje en konden we samen een beetje inpakken en ons voorbereiden op de verhuizing. Ook toch wel heel fijn dat ik dat niet allemaal in mijn eentje meer hoefde te doen. Naast samen inpakken (foto 2) hebben we ook samen leuke dingetjes gedaan en gerelaxt (foto 1), maar ook even langs Coens nieuwe werk gereden (foto 3). Hij gaat daar 16 januari starten als fysiotherapeut.
Daarnaast hebben we eind december Kasper uitgezwaaid, hij vertrok 27 december weer richting Nederland. Ook hebben we gesnorkeld en genoten van de mooie natuur en zonsondergangen. Wat een leven hier!
Op 30 december mochten we alvast wat spulletjes gaan brengen naar ons nieuwe huis, zodat we 1 januari niet alles meer moesten en niet tig keer op en neer moesten. Onze huidige verhuurder wilde ons wel een handje helpen met haar pick up, dus dat was heel fijn. Zo werd de studio steeds leger en de verhuizing steeds meer een feit. Op 31 december waren we uitgenodigd voor een feestje bij vrienden thuis, waar we hebben gebbq't en waarna we richting het strand vertrokken zijn voor het toasten op het nieuwe jaar. Een vuurwerk wat hier de lucht in ging, ongelofelijk. We hebben meer dan een halfuur zitten kijken naar een fantastische vuurwerkshow langs de hele kust van Bonaire, omdat het uitzicht vanaf ons strand super was. Een heerlijk begin van 2023, met je voetjes in het zand, gezellige mensen om je heen en weer herenigd met z'n tweetjes! Toch wel een heel dankbaar momentje.
Op 1 januari was het dan zo ver en konden we met onze spulletjes eindelijk richting ons nieuwe huis. Voor het eerst ook nog eens echt samenwonen! Eenmaal daar moesten we nog wel even geduld hebben, want de verhuurder was nog niet uit de woning, maar in de namiddag konden we dan eindelijk terecht. Na een lange dag was het op tijd naar bed in ons nieuwe bed en de volgende dag druk aan de gang met uitpakken en inrichten. Iets waar ik duidelijk meer voldoening en plezier uit haalde dan Coen, maar goed. Na een aantal maanden op een paar vierkante meter was ik toch voornemens dit wat meer mijn/ons thuis te maken. Uiteindelijk koste het een paar dagen, wat winkelbezoekjes, een beetje klussen hier en daar en opruimen en poetsen, maar zie hier ons nieuwe stulpje (en uitzicht/ voortuin)!
Tussen al het stylen en genieten van het huis deden we daarnaast nog wel wat andere dingen. Zo maakten we onze eerste duik met z'n tweetjes. Overigens kwamen we er achter dat het weer een kleine wereld is: de duikschoolhouder in onze achtertuin blijkt een oudklasgenoot van mijn vader te zijn! Daarnaast gingen we met Anouk en Dennis naar het Slagbaai National Park om te snorkelen en het hier ook nog eens te verkennen. Daarnaast had ik voor Coen als verrassing een sunset boottripje geboekt waar we in de watten gelegd werden met allerlei drankjes en zeven verschillende gangen terwijl we vanaf het water fantastisch uitzicht hadden op de zonsondergang. Ultiem genieten! Ook keken we het laatste weekend van mijn vakantie samen voetbal (we waren wel eenzame supporters bij de wedstrijd RKC - Heerenveen: en geen ruzie want we moesten de punten delen!) en sloten we de zondag af bij het altijd gezellige Jibe op Sorobon waar je op zondagen altijd gezellig je weekenden af kan sluiten. Ook had ik door de verhuizing vanuit mijn werk recht op verhuisverlof, dus mocht ik maandag en dinsdag ook nog even vakantie vieren voor ik op woensdag me weer op school moest melden.
Althans, een relaxte maandag en dinsdag, dat was de bedoeling. Helaas liep dat even iets anders dan gepland. In de nacht van zondag op maandag (rond kwart over 12 's avonds) heb ik namelijk een epileptische aanval gehad. Daar weet ik zelf niets meer van, maar Coen is zich rotgeschrokken. Degenen die mij een beetje kennen weten dat ik hier ook een periode last van gehad heb zo'n 7 jaar geleden, na het overlijden van mama. Maar sinds ik toentertijd met de medicatie gestopt ben heb ik eigenlijk geen aanvallen meer gehad, tot nu toe dus. Coen is wakker geworden van stikkende geluiden en heeft geprobeerd mijn luchtweg vrij te maken, waarop ik hem hard in zijn hand heb gebeten (de welbekende kaakklem..). Oeps.. Hij was echter niet de enige, ik had zelf ook een tongbeet. Coen heeft 112 gebeld en stond onderhand klaar om reanimatie te starten toen ik gelukkig langzaam weer bij zinnen kwam. Hij heeft me in warrige toestand zo ver gekregen dat ik mezelf ben gaan aankleden en samen zijn we naar het ziekenhuis gereden. In het begin was er geen gesprek met mij te voeren, ik wist niets meer en sloeg vooral wartaal uit. Eenmaal daar werd ik steeds meer de oude en kon ik langzaam maar zeker weer dingen herinneren en vragen beantwoorden. Toch leek het de arts beter mij een nachtje ter observatie in het ziekenhuis te houden en dus ben ik begin van de ochtend opgenomen. Na een korte nacht slaap en wat checks was het wachten op de neuroloog, die toch ook graag een CT-scan wilde. Deze bleek uiteindelijk in orde en rond drie uur 's middags mocht ik dan (met een hele hoop spierpijn, vermoeidheid en medicatie) het ziekenhuis verlaten. Fijn om weer naar huis te mogen. De maandag hebben we verder rustig aan gedaan en gelukkig ging het ook wel weer, maar het was wel even schrikken!
Op dinsdag had Coen een bootje geregeld en zijn we met z'n 5en het water op gegaan. Ik voelde me gelukkig wel weer in orde, maar was nog wat moe en mijn spieren hadden een flinke optater gehad dus het voelde alsof ik een flinke workout gedaan had. Dus ik heb genoten van het uitzicht en lekker gerelaxt op het bootje, dat was ook top. De rest heeft lekker gesnorkeld en gewakeboard, het was een gezellige middag. We sloten mijn officieel laatste vakantiedag af met sushi, hoe kan het ook anders!
Inmiddels zit er weer een halve werkweek op. Coen heeft zich deze, voor hem, vakantiedagen goed vermaakt met Dennis, die hier nog op het eiland was voor vakantie. Zo zijn ze wezen (nacht)duiken, blowkarten, windsurfen & eilandverkennen. Op donderdagochtend zijn Coen & ik nog langsgeweest bij de neuroloog. Vooralsnog ziet de prognose er gelukkig goed uit, ik hoef niet al te veel te laten en we bouwen de medicatie langzaam op. Ook ben ik wezen bloedprikken zodat we op die manier ook een beetje de waardes in de gaten kunnen houden. Ik heb er wel vertrouwen in en ga er vooralsnog vanuit dat dit met mijn huidige medicatie weer de laatste aanval was! Daar gaan we voor. Begin februari moet ik terugkomen voor een vervolgafspraak. In het weekend hebben we nog even genoten van de rust en lekker gerelaxt aan het zwembad, oftewel de achtertuin. Ook hebben we zaterdagavond nog afgesproken met Lenneke, een vriendin van Coen van zijn masteropleiding. We zijn daarna met een groepje naar Lemonade, een feestje hier op het eiland, geweest. Ook de zondag was lekker rustig. Coen en ik hebben samen geluncht, gebeld met wat vrienden, gezond bij het zwembad, een drankje gedaan bij Sorobon met Lenneke en daarna lekker thuis bankgehangen. Morgen begint het echt, het werkende leven voor ons beide. Heel benieuwd hoe Coen zijn nieuwe werk zal ervaren en hoe het samen wonen en werkende leven zal zijn. We gaan het meemaken! Het is in elk geval nooit saai met ons, dat blijkt wel! De komende tijd word sowieso een drukke tijd, Coen gaat weer starten aan zijn studie naast z'n nieuwe baan en ik ga het druk krijgen met de rapporten en gesprekken die gepland staan eind januari/ begin februari. Maar we zijn in elk geval met z'n tweetjes en dat maakt het al een stuk gezelliger! Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat het allemaal goed komt. Bedankt weer voor het lezen en ik zal mijn best doen om de volgende blog niet zo lang te laten wachten. Tot de volgende keer maar weer! Liefs, Wyke & Coen
Comments