Goedemorgen (of middag voor jullie), het is hier inmiddels zaterdagochtend en de hoeveelheid regen die we de afgelopen weken gehad hebben doet niet onder voor de herst in Nederland. Vandaar dat ik op deze druilerige ochtend maar weer even de tijd neem om deze blog te schrijven. Ik was gebleven bij zondag 30 oktober. De plannen om Formule 1 te gaan kijken wijzigde in lunchen met bagels, een ijskoffie halen bij Gio's (ik heb inmiddels een koffiekaart, vaste klant haha) en daarna een duikje bij het strand van Te Amo. Moet nog steeds wel een beetje wennen dat ik zo vaak kinderen tegen kom (logisch natuurlijk, klein eiland), maar dus ook in mijn vrije tijd als ik in mijn bikini de zee in wil. Gelukkig zijn de kinderen dit hier wel al gewend, dus is het meer mijn eigen gevoel wat dat nog gek vind. Zij kijken er niet van op en gaan gewoon verder waar ze mee bezig waren, dat is wel heel fijn! Na deze activiteiten zat mijn weekend er al weer zo goed als op. De week ging weer beginnen! Op maandag was het weer tijd voor de klas en alles wat daarbij hoort. Dat ging verder prima. Na schooltijd ging ik niet te laat naar huis, want ik had een gesprek met de beheerder van mijn studio. Er was een kink in de kabel gekomen over het opzeggen van mijn huurcontract en over de app ging die communicatie stroef, dus kwam hij even langs. Toen ik hierheen kwam heb ik namelijk getekend voor een jaarcontract. Vervolgens heb ik die voorwaarden besproken met de eigenaar en hoe ik eventueel toch eerder het contract kon opzeggen, stel dat mijn werk niet zou bevallen of ik eerder naar huis zou willen. De oplossing zou zijn dat ik een nieuwe huurder zocht, zodat er geen leegstand kwam en daar ben ik mee akkoord gegaan. Nu ik eenmaal mijn opzegging gedaan had, ontstond hier discussie over. Zij had bedoeld dat ik een nieuwe huurder zocht voor de resterende contract, maar heeft dat nergens zo benoemd. Ik ging er vanuit dat een aantal maanden een nieuwe huurder goed was om leegstand te voorkomen. Grote miscommunicatie dus, maar het ging wel over een maand borg die ik wel of niet zou terug krijgen. En om die te missen als je inboedel en scooter ook al meegenomen zijn; dat zou Bonaire helemaal een duur eiland maken. Uiteindelijk kon ik zo mondeling mijn kant van het verhaal uitleggen en zou hier nog over gesproken worden met eigenaar en beheerder. Ze zouden er nog op terug komen.. Op mijn werk verliep het soepel, hoewel dat woensdag tegenviel. Een onrustige dag in de klas, zoals die wel eens voorkomen. Drukte in de klas en specifiek een leerling die de hele dag de grenzen opzocht. Nu is het hier in het onderwijs wel zo dat pedagogisch dingen vaak anders aangepakt worden dan in Nederland. Er wordt veel meer geschreeuwd, gemopperd en soms zelf een minuut of vijf door de leerkracht gesproken over het gedrag van de klas (waarbij dan ook gepraat wordt over dat je zo niets bereikt, je cijfers slecht zijn, je niet over gaat of niet zomaar naar de school kan waar je heel zou willen). Veel bangmakerij en herrie, waar ik me niet zo prettig bij voel. Het nadeel is wel dat normaal corrigeren, of een keer streng een kant op kijken, daardoor minder effect hebben. De kinderen zijn het schreeuwen gewend en dus maak ik met veel minder dan dat weinig indruk. Zo ook bij deze leerling. Uiteindelijk kwam het tot een punt waarbij mijn geduld op was (en dat duurt vaak best lang bij mij!) toen ze ook tijdens een individuele verlengde instructie precies het tegenovergestelde ging doen dan we bespraken. Toen heb ik het boek op haar tafel dichtgeklapt en niet al te vriendelijk heb gezegd dat ze het dan zelf maar even moest gaan uitzoeken. Even mezelf uit de situatie verwijderen en tot tien tellen. Op een of andere manier had dat wel effect, want dat boek was binnen een no time weer open en druk zat ze te werken. Uiteindelijk heb ik ook nog kort met haar nabesproken en was voor mij het probleem uit de lucht. Echter kreeg ik diezelfde dag nog een boos bericht van de ouder, tijdens mijn papiamentu cursus. Dat ik het meteen moet melden als het kind niet luistert. Mijn inziens was het opgelost en met een oudergesprek, lunch en een papiamentu cursus had ik nog niet eens tijd gehad een bericht te sturen, als ik dat al had willen doen. En dat als ik het niet aankan ik naar de directie moest stappen, het niet moest botvieren op de leerlingen (en dat alles voor ze eigenlijk precies wist wat er gebeurd was). Na de cursus besloot ik mijn hart even te luchten bij een collega, wat ik daar nu mee moest. Dat is wel superfijn, ik heb altijd het gevoel dat iedereen er wel voor mij wil zijn, ook met de inbraak, maar ook met deze dingen. Ik besloot een bericht terug te sturen om de situatie uit te leggen (want die was overduidelijk niet volledig door kind verteld) en te benoemen dat ik ook de medewerking van de kinderen verwacht en dat ik dit met de leerling ook besproken heb. Vervolgens heb ik het maar laten rusten en ben ik naar huis gegaan. Eenmaal thuis, terwijl ik drankjes deed met de buren, kreeg ik een reactie. Met iets meer begrip voor de situatie, gelukkig. Maar daarnaast vooral in de gebiedende wijs over hoe en wanneer ik contact op moet nemen, hoe ik het kind moet straffen en over zaken/ leerkrachten in het verleden die ik niet ken en wat daarbij allemaal mis gegaan was. Ik heb het maar even geparkeerd en genoten van een fijne avond met de buren. Op donderdag ben ik hierover wel in gesprek gegaan met de directie. Ik heb natuurlijk geen idee wat gangbaar is qua communicatie met ouders. Ik had geen flauw idee of dit 'normaal' of al bekend was bij de directie en had liever dat directie op de hoogte was van mijn discussie met deze ouder, mocht het in de toekomst voor eventuele verdere problemen gaan zorgen. Gelukkig begrepen zij ook mijn kant van het verhaal (kende ze de historie van de ouder ook wel) en spraken we af dat ik hierop niet meer zou reageren via een berichtje. Een gesprek kan altijd nog, maar eerst zouden we het laten rusten. Voor nu doen we er dus even niets mee, mogelijk dat als het blijft spelen we alsnog een afspraak maken. Zo doende leert men en ik krijg zomaar een gratis weerbaarheidscursus. Geluk bij een ongeluk. In de middag na school hadden we een onderwijscongres. Een leerzame middag met verschillende presentaties over onderwerpen die je zelf kon kiezen. Drie rondes: een verplichte lezing over Nederlands als vreemde taal, vervolgens ben ik nog geweest naar interactieve taal/schrijflessen en leesmotivatie. Leuke nieuwe ideeën opgedaan, maar ik was wel kapot aan het einde van de dag. Gelukkig was het bijna weekend!
Op vrijdag heb ik nog een dagje gewerkt en ben ik lekker op tijd naar huis gegaan. We sloten de week leuk af met een circuit rondom de taal- en rekendoelen van de week, de kinderen waren erg enthousiast. Paula, mijn buurvrouw, was vandaag jarig dus na school reed ik met haar vriend Kasper naar de Chinese supermarkt (die echt van alles heeft, echt bizar) om versiering en een cadeautje te kopen. Daarnaast deed ik de was en eenmaal thuis hingen we alles op zodat als ze thuis kwam het er een beetje feestelijk uitzag. Toen ze eenmaal thuis was zijn we naar Te Amo beach gereden, naar de grote rode bus genaamd Stoked, waar ze heerlijke burgers en wraps verkopen. Daar hebben we met onze kampeerstoeltjes genoten van de ondergaande zon en een burger. In de avond kwamen er wat mensen langs voor haar verjaardag en hebben we in de tuin gezeten. Gedurende de avond werd het steeds voller, want ook een groepje zwerfhonden sloot aan bij ons feestgedruis. Uiteindelijk hebben we nog een soort Tetris gespeeld met spullen zodat ze niet meer ons erf op zouden komen. Maar het was een gezellige avond!
Op zaterdag leek het hier wel herfst, rond 11 uur kwam er een ongelofelijke bak regen uit de lucht vallen. Die timing was niet zo goed, want rond die periode verwachtte ik iemand voor de bezichtiging van mijn huis. Die kwam gelukkig even later alsnog kijken. Het weer was verder verschrikkelijk, dus besloot ik mijn energie te steken in alvast wat voorbereiding voor komende week, zodat ik dan telkens een beetje op tijd naar huis kon. Met dit flutweer hoefde ik toch niet per sé ergens heen. Een keertje vroeg naar bed terwijl je de volgende dag kon uitslapen vond ik ook wel lekker!
Zondag ging ik met Jackeline lunchen in het centrum om even bij te kletsen over de week. Zij heeft vanaf maart een nieuwe baan in Nederland, dus helaas gaat ze dan ook het eiland verlaten. Veel mensen die ik ken vertrekken tussen januari en maart, dus dat is wel jammer. Toen we uitgekletst waren heb ik haar thuis afgezet en ben ik daarna naar Anouk, mijn oude buurvrouw gereden. Zij woont sindskort in een nieuw huis wat ik nog niet gezien had, het was gezellig om even bij te kletsen. Na het bezoekje aan Anouk ging ik nog even boodschappen doen en ben ik met Kasper en Paula in de tuin nog even gaan relaxen. Einde weekend al weer; hopen op snel beter weer!
Diezelfde nacht, rond half 4 was ik weer klaar wakker. Een enorm geweld aan onweersbuien trok over Bonaire. Donder, flitsen, inslag, stromende regen; het hield niet op voor de eerste anderhalf uur. Slapen was niet mogelijk, zo hard ging het. Rond 6 uur in de ochtend kreeg ik een berichtje van de directrice: op heel Bonaire was besloten dat de scholen vandaag dicht bleven. Het probleem is namelijk dat de afwatering hier nogal te wensen over laat. Regen loopt niet weg, hele straten stonden onder water. Dat in combinatie met al die gaten hier in de weg (die je dan dus niet meer ziet) is dat levensgevaarlijk. Tot overmaat van ramp was er ook nog een dam doorgebroken, waardoor een wijk compleet onder water stond voor een centimeter of 30/40. Het was best indrukwekkend, zeker ook de foto’s en filmpjes die ik ontving van school, collega’s en de luchtfoto’s van het nieuws. Overdag bleef het gelukkig droog en niet alle wegen waren dramatisch, dus Jackeline kwam langs om papiamentu te oefenen met mij. Over een paar weken hebben we examen, ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan.
Woensdag was het nog even spannend, maar mochten we wel weer naar school. Het meeste water was gelukkig weg. Helaas moest mijn onderwijsassistent weer invallen in een andere klas dus ondanks die top planning die ik gemaakt had in het weekend moest alles over boord (want dinsdag gemist en ook geen assistent), dus dat was weer jammer. Ik had bij binnenkomst wel meteen een aangename verrassing: mijn nieuwe leerling mr. Kakkerlak. Het was geen kleintje ook! Gelukkig had ik stoere kinderen in mijn klas, die dat klusje wel even klaarden. Na schooltijd belde ik met papa en die vertelde me dat hij vliegtickets ging boeken! Papa, Jacqueline, Willem, Marije, Amy, opa & oma komen ons opzoeken! Echt onwijs leuk, heel veel zin in. Vervolgens belde ik ook nog even met opa en oma, die ook heel enthousiast waren, zo leuk. Ze komen van 30 maart tot 7 april, ik kijk er nu al naar uit! Ik wilde die avond nog graag met wat mensen weg, maar kreeg die avond zo’n hoofdpijn dat ik besloot thuis te blijven.
Donderdag hadden we met de klas weer zwemles, maar omdat de zee te troebel was door al het geweld van het weer deze week, kregen de kinderen les in het zwembad. Ik had geen idee wat ik me er bij moest voorstellen, maar een gepensioneerde juf die zelf ook zwemles gaf, had in haar tuin een zwembad waar de kinderen van gebruik mochten maken. Bijzondere, maar leuke ervaring weer! Ook vandaag was Adèle niet in mijn klas, dus ik moest mijn lessen weer gaan schuiven. Je wordt er wel lekker flexibel van. In de middag (en ook vrijdag) zou de beheerder van mijn huis eigenlijk langskomen met potentiële nieuwe huurders, maar in de ochtend kreeg ik al een appje dat iemand anders het contract al ondertekend terug had gestuurd en dat dus niet meer nodig was. Fijn, kan ik dat ook loslaten; mijn huis is dus per 1 januari verhuurd en ik krijg ook de borg terug. Wel was er om twee uur ’s middags nog eventjes iemand in mijn studio van de pestcontrol. Kasper en Paula kampen al wat langer met kleine kakkerlakken in hun huis. Het was volgens de bestrijdingsdienst van belang dat alle studio’s zouden worden meegenomen in het bestrijden daarvan. Zij kwamen even langs toen ik nog op werk was, dus daar had ik verder geen last van. In de namiddag appte ik Anneke, collega van een andere school of ze die avond zin had om even naar het centrum te gaan. We spraken na het eten af. Eenmaal thuis belde ik even met Coen toen aangeklopt werd door Kasper en Paula. Ze wilden pizza gaan eten en vroegen of ik mee ging. Nee zeggen tegen pizza is niet mijn beste kant, dus even later zaten we bij de pizzatent te eten. Na het eten liep ik door naar het terrasje waar ik met Anneke had afgesproken en heb ik daar de hele avond zitten kletsen. Jackeline kwam ook nog toevallig langslopen met een vriendin dus die sloot ook even aan. Uiteindelijk begon het weer zo hard te regenen dat Anneke me bij mijn auto heeft afgezet met haar auto om naar huis te gaan.
Ook vrijdag begon het rond half 9 ’s ochtends weer flink te regenen, maar vandaag hadden we een uitje met de klas. Veel zenuwachtige kinderen of we wel konden gaan; gelukkig ging het door! We gingen naar Mangazina di Rei in Rincon, een soort museum met veel spullen en activiteiten rondom de Bonairiaanse cultuur. De kinderen werden verdeeld in twee groepen, omdat er twee activiteiten waren. De eerste was een rondje museum met een meneer die hierover vertelde, de andere was het maken van muziek met traditionele instrumenten. Ik vond het zelf erg jammer dat het in het Papiaments was, want ik kon het zelf niet zo goed volgen (helaas mijn Nederlandse kinderen dus ook niet). Ook had ik nog twee Spaanstalige kinderen die ook niet begrepen, maar gelukkig was het muziek maken voor iedereen wel toegankelijk. Daarna zijn we met de bus teruggereden naar school en was het weer weekend! Ik ben even boodschappen gaan doen en daarna lekker thuis gaan relaxen. In de avond ben ik met Kasper en Paula naar Anouk gereden voor een drankje, om vervolgens naar het centrum te gaan. De muziek was aangepast op 11-11 dus we konden toch ook al een beetje van de carnaval genieten.
En nu is het zaterdag en heb ik niet zoveel plannen. In elk geval nog even nadenken over mijn planning voor komende week, wij vieren dan ook Kinderboekenweek op school. Deze ochtend ben ik weer opgestaan met bakken regen die uit de lucht kwamen vallen en filmpjes van bekenden op het eiland over ondergelopen straten, dus een stranddagje zal het toch wel niet worden. Hopelijk wordt het allemaal snel een stuk beter, zodat ik ook echt weer kan genieten van het feit dat ik op een tropisch eiland ben gaan wonen. Want met dit weer en de slechte wegen/ weinig binnen opties, is er niet zo heel veel aan moet ik zeggen. Maar goed, dat heb je soms, het is even niet anders. Voor nu in elk geval allemaal: Pasa un bon wikènt! Ayoo.
Comments