Goedenavond vanaf Bonaire! Daar was ik weer. Iets langer van weggeweest op deze blog, maar dat komt omdat ik enerzijds erg druk ben met werk, maar ook dat het 'normale leven' ook wel enigszins is begonnen nu. Er moet natuurlijk ook gewerkt worden en ik ben nog een beetje zoekende naar de balans van werk-vrije tijd. Het is natuurlijk mijn eerste klasje en dan ook nog eens op een andere plek op de wereld, waar dingen ook weer net iets anders gaan dan in Nederland en ik nog veel moet leren en uitzoeken. Dat kost tijd en dat in combinatie met mijn perfectionisme kost dat tijd in het kwadraat. Maar ik vind het nog steeds heel leuk en heb een heel leuk clubje kinderen, dus dat maakt het ook nog minder erg om te doen! Ik was gebleven bij mijn lazy zondagmiddag, al weer anderhalve week geleden. Zoals gezegd, tijd voor boodschappen, een beetje werk en daarna lekker naar Sorobon om de laatste uurtjes te genieten van de zon, het klimaat en muziekjes. Toen ik eenmaal op mijn scooter zat zag ik dat tanken geen overbodige luxe was, dus ben ik dat eerst maar gaan doen, want dat ging hem in de buurt van Sorobon niet worden. Ik sprak af met Anouk en Jackeline en we genoten van de laatste uurtjes weekend. De dagen van de week die volgden stonden vooral in het teken van werk. Het was onwijs gezellig en fijn dat Coen er tot dit weekend was, maar daardoor wilde ik ook het allerliefst iedere dag zo vroeg mogelijk naar huis en eigenlijk vroeg de klas ook nog wel wat aandacht. Door een gebrekkige overdracht had ik de kinderen nog niet goed in beeld en wilde ik mezelf deze week ook wat tijd geven om wat meer te plannen, rustig wat dingen uit te zoeken en een beetje een plan van aanpak te maken, zodat ik iets meer rust in mijn hoofd zou krijgen. Veel werkuren dus, maar zo erg vond ik dat voor nu niet omdat het me hopelijk ook veel oplevert! Op dinsdag had ik na school vergadering rondom de commissies op school die bezig zijn met onderwijsverbeteringen voor korte/ lange termijn. Zo hebben we taal- en rekencommissies, een commissie rondom communicatie om Integraal KindCentrum te zijn, maar ook ICT commissie en een toets commissie. De commissies werden voor dit schooljaar weer opnieuw ingedeeld en dus kon ik ook ergens aanhaken. Ik zit inmiddels in de toetscommissie, omdat ik erg benieuwd ben wat op school met deze resultaten gedaan wordt en hoe we die resultaten beter kunnen begrijpen. Op onze school werken ze met de IEP (in plaats van de CITO). Ik ben met deze toets nog niet bekend, dus leek het me ook wel erg leerzaam. We hebben meteen wat punten opgepakt en hebben in oktober onze volgende vergadering. Op woensdag zou ik na schooltijd weer een module voor startende leerkrachten hebben rondom ICT, maar deze ging niet door. Dat gaf mij wat meer ruimte om nog wat voor de klas te doen en niet te laat naar huis te gaan. Om half 4 zouden er namelijk mensen langskomen voor het ophalen van het overtollig karton dat om mijn meubels heen zat. Dat werd tijd, want onze vrolijke ezelvrienden uit de straat die eten dus blijkbaar erg graag karton, waardoor ik elke ochtend een soort spoor in de voortuin kon opruimen en inmiddels al een zeiltje had gefixt om hier overheen te leggen voor de time being. Uiteindelijk kreeg ik een berichtje dat ze al geweest waren, terwijl ik nog steeds mijn karton had. Ik had even een kleine mindfuck, maar het bleek om een misverstand te gaan. Ze waren iets later, maar uiteindelijk kwamen er twee mannen het karton halen en heb ik (en ook mijn buren) minder rotzooi in de tuin!
Op donderdag hadden we met de klas onze eerste zwemles! De kinderen hier krijgen zwemles in zee en doen dat in groep 5 als vervanging van gymles. De kinderen waren super enthousiast, maar een aantal vonden het ook wel een beetje spannend. We stapten 's ochtends in de bus en vertrokken met alle kinderen richting zee. Daar werden de kinderen verdeeld in groepen: kinderen zonder zwemdiploma's, kinderen met diploma A en een groepje met kinderen met diploma A en B, en evt. C. Ieder groepje had één of meerdere zwemjuffen/meesters en ze hebben hier zo ongeveer 45 minuten les gehad en gezwommen. Wie weet neem ik ook wel een keer mijn badpak mee om te gaan, want wij zaten flink te zweten op de kant, met niet al te veel schaduw. Wel super om te zien, al die blije gezichten en de oefeningen die ze leerden. Daarna was het onze taak om iedereen weer in een rap tempo te laten douchen, omkleden en klaar te maken voor de drie minuten in de bus terug naar school. Dat vergt nog wat oefening en tijdsmanagement, maar we hebben niemand achtergelaten en niemand is verdronken, dus zo slecht ging dat niet.
Daarna waren de kinderen ook wel gesloopt en door de warmte was ik ook aardig moe. We waren pas rond pauzetijd weer terug en hadden alleen de 2,5 uur daarna nog voor lessen. Dat was maar goed ook, want meer was ook teveel geweest voor de groep. Na schooltijd had ik nog mijn papiamentu cursus. Waar we de vorige keer één hoofdstukje deden, vlogen we er nu doorheen met een hoofdstuk of 6. Ik heb de persoonlijk- en bezittelijk voornaamworden geleerd en weet hoe je werkwoorden in verschillende tijden in een zin kan zetten. Ook hebben we korte gesprekjes geoefend en vraagwoorden geleerd. Voor volgende week hebben we 5 halve A4'tjes huiswerk, het tempo zit er nu in! Daarna was het tijd om naar huis te gaan en was het een mooie dag voor een op tijd naar bed momentje. Op vrijdag stond ik weer alleen voor de groep, want mijn onderwijsassistent is dan een dag in groep 8. Ik was toe aan weekend, maar gelukkig hebben we er met z'n allen nog een leuke dag van gemaakt met veel taal en rekenspelletjes, iets waar de kinderen over het algemeen lekker fanatiek mee zijn. Daarnaast ben ik wat gaan experimenteren met zelfstandig werken, omdat ik vind dat dat nog wel een stuk beter moet kunnen. Gelukkig deden ze dat ook erg goed: ze kunnen het dus wel! Vanaf nu laat ik me dus weer een stukje minder voor de gek houden haha.
Na schooltijd ben ik alvast volgende week gaan voorbereiden, met de gedachte dat ik dit weekend weer even écht weekend ging vieren. Ik was dus niet erg vroeg weg, maar ging wel met een 'af' gevoel het weekend in. Ik reed daarna nog even langs de wasserette, want nu Coen weg is moet ik ook die klusjes weer zelf doen, helaas.
In de avond sprak ik af met Jackeline, Noor en Kenisha voor een drankje op het terras (een spaatje rood) om vervolgens het weekend goed te starten met een cocktail van de lokale cocktailbar. Bon wikènt!
Op zaterdagochtend had ik een afspraak voor het kijken van een appartementje. Nu is het zo dat waar we nu zitten prima is voor mij alleen, maar dat het hier gewoon niet heel groot is. Vandaar dat we af en toe de facebookgroepen een beetje in de gaten houden, om te kijken of er iets leuks voorbij komt. Puur oriënterend, omdat we hier liever niet twee jaar lang op een paar vierkante meter zitten met z'n tweetjes straks. Maar vlak voor mijn vertrek naar de bezichtiging deed ik een minder leuke ontdekking: van ezels als huisdieren buiten, had ik nu bijtende mieren binnen. Mijn aanrecht had te maken met een echte miereninvasie en ze liepen overal.. Nu vind ik een aantal mieren niet zo erg, maar het waren er zoveel dat ik dit toch wel smerig vond, zo over en op mijn spullen. Daarnaast wist ik ook niet waar ze 'ineens' vandaan kwamen, maar echt tijd om op onderzoek uit te gaan had ik niet door de geplande bezichtiging. Ik bestreed dus alles zoveel mogelijk wat ik zag, en hoopte maar dat het daarbij zou blijven.
De bezichtiging was fijn, maar de woning was niet heel veel groter als dat we nu hebben en wat meer gedateerd (maar het zwembad was wel top). Dit ging hem, in overleg met Coen, dus niet worden. Na de bezichtiging, had ik afgesproken met Jackeline. We besloten ons vandaag eens te verwennen en een dagpas te kopen van een fancy resort op het eiland om gebruik te mogen maken van hun zwembad en ligbedjes. Wat een heerlijk chille dag. We dronken een ijskoffie op het terras, zwommen in het zwembad, relaxten op ligbedjes en kletsten wat. Wat een rust en luxe, heerlijk zo voor een keer. Aan het einde van de dag ging ik naar huis en trof ik daar mijn nog steeds aanwezige mierenkolonie weer aan. Na een hoop poetsen en allesreiniger leek er geen einde aan de beesten te komen en trof ik op de vloer nog veel meer bijtende vrienden aan. Gelukkig (of nouja niet gelukkig voor hen) hebben mijn buren er ook last van en hadden ze twee mierenlokdoosjes voor me. Ik vond een plek onder het aanrecht waar er wel heel veel zaten en maakte een videootje voor de beheerder, die ik vervolgens om tips vroeg.
Daarna kroop ik zelfs op zaterdagavond lekker op tijd in bed. Het is toch nog best intensief, een nieuwe baan, emigreren, nieuwe contacten en de warmte. Ik heb het hier goed naar mijn zin, maar soms zuigt het me wel leeg en dat merk ik wel aan het einde van de dag. Op zondagochtend stond om half 9 de beheerder voor de deur om mee te kijken met mijn gevalletje ongewenste huisdieren. Hij had kit mee en met een zaklamp in de aanslag bekeken we waar ze mogelijk vandaan kwamen. Dat werd dichtgekit en de mierenlokdoosjes deden inmiddels ook aardig hun werk, dus ik had goede hoop. Daarna had ik nog een bezichtiging voor een huis staan. Een mooi nieuw appartement, maar wel erg prijzig, waardoor het net iets teveel van het goede was. Vanuit daar was ik al halverwege het strand en reed ik door naar Sorobon waar ik rond de middag al op een bedje wilde gaan liggen. Helaas was het bloedheet en stonden alle bedjes vol in de zon, dus ik zocht een schaduwplekje om van mijn door Coen meegenomen e-reader te gaan genieten.
Een paar uur later schoven ook Anouk en Jackeline aan en kwamen we Anfisa en haar vriendin ook tegen. We namen een duik en relaxten samen op onze fijne zondag tot in de avond het donker werd en we met onze voeten in het zand konden dansen in de zee. Heerlijk, zulke zondagavonden. Na een hele dag op het strand ging ik rond een uur of 8 op mijn scootertje weer richting huis om nog lekker uitgebreid te douchen en voldaan mijn bed in te kruipen.
Op maandag begon vervolgens de werkweek weer. Gelukkig bleken mijn mierenmaatjes inmiddels of dood, of vertrokken en dus heb ik weer een mierloze keuken! In de ochtend kwam ik erachter dat mijn onderwijsassistent ziek was, dus moest ik mijn rooster weer omgooien. Daarnaast deed de printer het niet, de toner was op, dus hetgeen wat wel gepland was, dat ging ook niet volgens plan. Gelukkig was het een fijne dag en kwam alles aardig op zijn pootjes terecht, dus dat was top. In de namiddag had ik de derde bezichtiging van deze week. Dit huis was wel een beetje een droomhuis, dus hoopte ik heel hard dat het wat zou worden. Toevallig kwam ik bij de bezichtiging ook een andere collega tegen die ook op zoek is en mochten we samen tegelijk gaan kijken. Prachtig huis, maar veel gegadigden, dus niet zoveel kansen. Ik schreef thuis nog een mail voor de eigenaar in de hoop daar nog iets mee te kunnen uitrichten, maar het was afwachten want er waren veel mensen op de bezichtiging geweest en daar gingen ze uit kiezen. Eenmaal thuis werd de lucht steeds dreigender en donkerder, waardoor ik maar besloot mijn scooter alvast op slot te zetten en alles binnen te halen. Dat was geen dom plan, want nog geen halfuur later ging hier tekeer.. De orkaan Fiona die zich manifesteert ten noorden van Caribisch Nederland zorgt de laatste dagen voor veel bewolking, een onrustige zee en deze avond/nacht een hoop bliksem en bakken met regen. Tropische buitjes dus, die voor de temperatuur wel heel welkom zijn, want het is momenteel de warmste tijd van het jaar op Bonaire. Nadien heb ik met Anouk later op de avond nog even genoten van het afgekoelde weer aan de picknicktafel en toen was de dag weer om. Vandaag was het dinsdag en was mijn onderwijsassistent weer terug. Fijn, want dan kon de planning weer gewoon doorgaan. Het was weer een fijne dag in de klas. Verder kreeg ik vandaag weer een klassenbezoek van een coach op school, die kwam kijken naar een rekeninstructie, omdat ik aangegeven had dat ik merk dat ik niet zo goed toe kom aan extra instructie voor de leerlingen die dat nodig hebben, omdat veel kinderen van mijn groep tot die groep behoren en het dan bijna klassikaal is. Gelukkig kreeg ik fijne feedback dat de instructie er verder prima uit ziet en ook de bemoedigende woorden dat het zichtbaar is dat ik mijn best doe, het een fijne klas is en dat het goed gaat. Dat vond ik erg fijn om te horen als pas gestarte leerkracht! Ik besprak mijn gevoel van tijd te kort komen en ook dat was een bekend gegeven, dus dat moet ik wat meer omarmen en blijven bekijken wat de mogelijkheden zijn; prioriteiten stellen, extra aandacht voor dingen die moeizaam gaan, het is toch een beetje kijken wat nodig is en wat je eventueel kan overslaan of kan combineren. Zo heb ik nu mijn lessen wereldoriëntatie, handenarbeid, verkeer, sociaal emotioneel en taal gekoppeld voor een opdracht in de klas; op die manier houd ik dan weer tijd over om andere dingen te herhalen of meer te oefenen. Je wordt er wel erg creatief van. Na schooltijd kreeg ik een berichtje van de makelaar: de eigenaar had voor een andere kandidaat gekozen, helaas. Dat was wel een teleurstelling, maar ik wist dat die kans vrij groot was. Veel tijd om daar over na te denken had ik niet, want ik moest naar de medische keuring. Een beetje een vaag verhaal, maar een soort arbo-arts moest mij zien en daaraan moest ik mijn medisch dossier middels een vragenlijst toevertrouwen. Het zou niet gedeeld worden met mijn werkgever, maar niemand kon me vertellen wat er dan wel met de informatie gedaan zou worden, erg vreemd allemaal. Maar als je dan met collega’s praat zegt iedereen: ‘Oh, ja, dat hebben wij ook allemaal gedaan hoor.’ AVG zoals die in Nederland is, kennen ze hier niet zo. Zo hangen buiten aan de hekken ook alle namenlijsten (voor en achternaam) van de klassen zichtbaar voor iedereen. Iets wat je in Nederland niet in kan denken. Nou goed, ik sloot op tijd af en liep naar mijn scooter om die kant op te rijden: start hij niet, met geen mogelijkheid. Na de domper van het huis, was dat ook wel een tegenvaller. Waar ik in Nederland al in de stress geschoten was, krijg ik hier inmiddels ook een steeds meer Caribische mindset. Ik liep richting wat collega's en vroeg of iemand me misschien even kon afzetten. Gelukkig was onze handyman zo vriendelijk om me even af te zetten. Eenmaal daar werd mijn vragenlijst met me doorgenomen, werd mijn lengte en gewicht gemeten en mijn bloeddruk en polsslag bekeken. En toen mocht ik weer naar huis, zonder nog steeds te weten wat er nu met die info gebeurt. Achja: go with the flow, het zal wel goed zijn. Ik liep terug richting werk (gelukkig niet zo ver) en kreeg daar met de kickstart na een beetje klooien mijn scooter weer gestart. Eenmaal thuis heeft Kasper, mijn achterbuurman even met mij naar de bekabeling van de scooter gekeken, maar vonden we niet zoveel bijzonders. Inmiddels start hij weer, maar alleen bij het indrukken van de rechterrem, niet met de linkerrem. Maar alles beter dan dat ding met 33C zelf moeten aantrappen, dus ik ben al lang blij. Daarna heb ik even bijgekletst in de voortuin met Kasper en Anouk en ben ik mijn mierenfeest maar eens gaan opruimen, schoonmaken en alles weer op zijn plek gaan zetten. Morgen komt de schoonmaakster, dus een beetje opruimen was wel zo netjes. En inmiddels is mijn blog ook weer af. Niet zo spannend dit keer, veel werk en saaie onderwerpen als mieren, niet werkende scooters en slecht weer (waar we deze week waarschijnlijk ook nog niet van af zijn). Maar zo zijn jullie weer op de hoogte wat er hier zoal gebeurt. De komende dagen heb ik nog dingen staan als intervisie en papiamentu cursus en in het weekend hoop ik te kunnen gaan duiken (mits het weer dus een beetje mee zit). Dan is het nog een weekje en dan is het Regatta vakantie hier. Daar kijk ik naar uit, hoewel de periode van daarna tot kerst wel een hele lange gaat worden. In de vakantie hoef ik me trouwens niet in mijn eentje te vervelen, want Rixt komt vanuit Nederland naar het eiland om me te vergezellen! Super leuk, ik tel de dagen al af!
Oja, ik heb inmiddels een lokaal telefoonnummer, dus appjes op mijn Nederlandse nummer komen niet meer aan (ik negeer je niet haha!). Mocht je dit nummer van mij niet hebben en het wel graag willen, stuur me dan even een berichtje op Facebook/Instagram of laat een berichtje achter hieronder.
Oh en dan nog iets anders. Blijkbaar krijg ik meer reacties dan ik zelf kan lezen, omdat ze verdwijnen na het versturen. Als je hem zelf niet terug vindt onder mijn blog, dan kan ik hem helaas ook niet zien. Ik denk dat dat te maken heeft met dat je eerst moet inloggen met je mailadres op de site, voor je een bericht kan versturen, maar zeker weten doe ik het niet. Maar een berichtje via Instagram / Facebook of whatsapp mag natuurlijk ook als dat gemakkelijker is! Bonochi allemaal!
Comments