Bon nochi Nederland, het is hier inmiddels bijna half 10 s avonds. De afgelopen twee dagen ben ik vrolijk verder gegaan met waar ik daarvoor was gebleven. Dat was niet zo zwaar, want dat was voornamelijk van het eiland en het weer genieten. Op donderdag was ik vroeg wakker en ben ik na het schrijven van mijn vorige blog, lekker rustig op gaan staan om eens op zoek te gaan naar waar ik nu precies zou gaan werken. Dat bleek nog even een zoektocht, want Google Maps liet het toch iets makkelijker lijken dan het was: aan de weg bleek een beetje verstopt achter andere bebouwing aan de weg. Na hulp te hebben gevraagd van een vriendelijke dame, wees ze me de weg: ik moest er helemaal om heen. Dat is hier soms nog wel eens irritant: er zijn onwijs veel eenrichtingswegen. Ik was dus nagenoeg op de juiste plek, maar ik mocht niet terug, dus moest ik het hele blok om. Uiteindelijk vond ik de ingang en parkeerde ik mijn scooter. Ik had eigenlijk nog amper contact gehad met de school. Zoals te lezen viel in een eerdere blog zou ik in eerste instantie gaan werken bij groep 1-2 op een school in Rincon, zo'n 20 kilometer verderop. Echter kreeg een wat weken later te horen dat ik overgeplaatst was naar een andere school: de Kolegio San Bernardo in Kralendijk. Voordeel: twee kilometer van ons huis. Nadeel: ik had nog geen contact met niemand van deze school gehad en ik wist ook niet in welke groep ik ingezet ging worden. Na even lezen op de site bleek dat de groepen 1 tot en met 4 voertaal Papiamento hadden, daarboven pas Nederlands. Wederom kleuters op deze school leek me daarom niet echt de planning. Een paar weken voor ik naar Bonaire ging kreeg ik te horen dat ik een groep 5 ging krijgen. Iets anders dan kleuters, maar ook daar heb ik wel zin in! Nou goed, via de mail had ik met de directeur van de school besproken dat ik deze week even kennis kwam maken voor de voorbereidingsweek (vanaf 15 augustus) zou starten. Ik stond deze ochtend dus voor de deur. Helaas was de directrice net even weg, maar de adjunct directeur en de administratief medewerkster heetten me van harte welkom. Vervolgens heb ik met de adjunct directeur gepraat over de vragen die ik had. Veel hiervan zullen beantwoord gaan worden tijdens de voorbereidingsweek. Ik weet nu dat de kinderen naar school gaan van 7:30 uur tot 12:30 uur en dat de leerkrachten in elk geval op dinsdag tot en met donderdag tot 15:00 op school werken. Verder is er ook een onderwijsassistent in mijn klas, die ook de Papiamento lessen zal gaan geven. Daarnaast bleek de informatie over groep 1 tot en met 4 voertaal Papiamento niet te kloppen: de kinderen krijgen vanaf groep 3 les in het Nederlands. Wel blijft dat voor het overgrote deel van de kinderen niet hun moedertaal, waardoor er toch ook nog best wat Papiamento gesproken wordt in de klas. Uitdaging voor mij dus! Verder werk ik in uniform, die krijg ik binnenkort ook. Mijn klas zal ongeveer twintig leerlingen groot zijn en toevallig krijg ik ook twee Nederlandse kinderen in de klas die pas net nieuw op het eiland zijn (twee verschillende gezinnen). Volgende week word ik iedere ochtend van 8 tot 1 ongeveer verwacht op school om voor te bereiden. We hebben woensdag een teambuildingsactiviteit op Sorobon en op donderdag een gezamelijke lunch met de medewerkers van de opvang naast de school. Leuke vooruitzichten dus! Daarna liet Rozemarijn (de adjunct me zien waar mijn klas zich bevindt. Ik zit, zoals vrij logisch ook klinkt, tussen de groepen 4 en 6 in. De school heeft overigens van elke groep 2 klassen tot en met groep 4, vanaf groep 5 hebben ze één klas per leerjaar. Ze zijn flink groeiende. Tijdens het rondlopen kwamen we de schoonmaaksters tegen, die ook meteen heel positief en enthousiast mij welkom heette op school en me alle goeds wensten (weliswaar in het Papiamento, gelukkig kon Rozemarijn vertalen haha). Volgende week ga ik ook inrichten, maar dit wordt mijn lokaal:
Lekker ruim, dus ik heb niets te klagen. Van de buitenkant ziet het gebouw er als volgt uit (mijn deur is de rechter grijze deur onder de boom:
Ik werd er wel enthousiast van, nu krijg ik iets meer een beeld waar ik de komende tijd veel zal rondlopen. Nadien heb ik de directrice, die weer terug was, ook nog even gesproken. Ook dat was heel positief. Toen ik benoemde dat ik nog een afspraak wilde maken bij de bank voor een rekening, ging ze er meteen achteraan omdat ze familie daar had werken. Op 24 augustus mag ik dus naar de bank voor het openen van een rekening. Na dit bezoekje ben ik nog even naar de printshop gereden: de leerkrachten hebben allemaal een speciaal shirt voor de eerste schooldag en ik moest daar even ook zo'n shirt bestellen. Zo gezegd, zo gedaan.
Vervolgens reed ik naar huis om me iets meer beachproof aan te kleden. Ik reed nog even naar het centrum om gewapend met zwemschoentjes (en ook een nieuwe bikini) richting zee te rijden. Ik besloot van Kralendijk naar het zuiden te rijden, langs de airport, om vervolgens een strandje op te zoeken. Uiteindelijk parkeerde ik de scooter langs de weg vlakbij Donkey Beach, waar een hoop bomen stonden aan een stukje zandstrand. Niet groot, immens, veel mensen: gewoon kleinschalig, relaxt en rustig. Een prima plekje voor mij, waar ik lekker van mijn uitzicht genoten heb en uiteindelijk ook een duik genomen heb. Lekker opgedroogd in het zonnetje, het leek wel vakantie haha!
Na een beetje opgedroogd te zijn, besloot ik nog een stukje verder te rijden. Bij Bachelors Beach ben ik ook nog eventjes op het strand gaan kijken. Hier is een ruime parkeerplaats, waarna je met een trapje van de rotsen naar beneden moet, om op een heel smal stukje strand aan te komen. Het zand is hier wel hagelwit en de kleuren van de zee fantastisch.
Toen daar het water steeds verder het strand op kwam, koos ik eieren voor mijn geld en nam ik mijn spullen droog en veilig mee naar de scooter om weer huiswaarts te keren. Eenmaal thuis heb ik lekker gedoucht, gekookt en genoten van de kleuren van de zonsondergang vanaf voor het huis. Daarna ben ik lekker gaan slapen.
Vrijdagochtend heb ik het lekker rustig aan gedaan. Waarom haasten als je vakantie hebt? Ik stond lekker laat op, at een ontbijtje en ging rond het middaguur aanstalten maken om naar Sorobon te rijden. Sorobon ligt aan de andere kant (oost-kant) van Bonaire en is vooral bekend bij windsurfers door de goede wind, zandstrand en het ondiepe water. Vol goede moed stapte ik op mijn scooter, die ik amper aan de praat kreeg. Pas na 5 minuten klooien kreeg ik hem draaiend, maar toen viel hij vervolgens uit wanneer ik geen gas gaf. Uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar om hem te laten lopen zonder uit te vallen, maar gerust was ik er niet op. Ook miste hij de eerste meters flink wat power, met vol gas kwam ik nog niet op 15 km/u. Gelukkig trok dat snel weg, maar wel besloot ik eerst langs de verhuur te rijden voor ik dat stuk ging wagen. Hier werd de scooter kort nagekeken, maar met een warme motor wilde hij inmiddels wel. Ik heb de scooter daar omgewisseld voor een ander die ik vandaag kon lenen, morgen mag ik dan weer komen wisselen. Zo ging ik met een nieuwe scooter op weg naar Sorobon. Alleen de heenweg vond ik al een feestje. Prachtige uitzichten, heel veel natuur, ezels langs de weg, flamingo's in het water. Geen foto's, want ik was even zelf aan het genieten vanaf mijn scooter terwijl ik reed! Het was zeker geen straf, dat stukje rijden. Bij Sorobon aangekomen ben ik eerst eens doorgereden tot ik niet meer kon. Wat een kleuren van het water, adembenemend mooi.
Ik besloot vervolgens wat te gaan drinken bij JibeCity, zij verhuren winsurfsets, maar hebben ook een fijne beachbar en gratis bedjes. Daarnaast loopt de bediening daar ook gewoon rond, dus je kan vanuit je luie stoel ook nog bestellen, hoe ideaal is dat! En met dit uitzicht, een koud drankje en een spannend boek hoefde ik hier de rest van de middag niet meer weg.
Hier heb ik tot een uur of zes vakantie gevierd. Muziekje op de achtergrond, lekker wat wind vanaf de zee en relaxen maar. Daarna ben ik naar huis gegaan met de scooter. Enig nadeel: door de heerlijk verkoelende wind voel je het een stuk minder branden. Dat hebben mijn benen (en schouder) geweten. Desondanks heb ik het meer dan drie dagen volgehouden zonder verbranden, dat is onderhand een nieuwe highscore. Ik vrees dat Coen nog iets meer plek in z'n koffer moet vrijhouden voor spullen van mij: zoals nog 5 bussen P20 zonnebrand..
Daarna heb ik weer thuis gegeten, ik vond nog een verdwaalde lokale sinasappellikeur in mijn huis die ik met Anouk samen maar even getest heb. Het was niet vies, maar ook niet per sé heel lekker. En nu zit de dag er weer op! Samenvattend: het gaat hier prima! Ik heb het goed naar mijn zin, benut mijn laatste vakantiedagen optimaal door vooral niet teveel te doen & ook probleempjes met kapotte scooters lossen vlot op. Oftewel: 'Hopi bon' hier! En het beste van alles: morgen weer een dag!
Comments